Dubbelverslag: Purmerland VR1 - WSV VR2 (3-2) & Overbos VR1 - Purmerland VR1 (3-4)
Dit wordt een dubbelverslag. Waarom? Omdat ik vooraf vermoedde dat deze 2 wedstrijden ons complete seizoen mooi zouden weergeven. WSV bivakkeert onderin en Overbos deed lang mee in de titelstrijd. En wat bedoel ik nou met ‘weergeven’? Tegen laag geplaatste ploegen spelen wij namelijk minder dan tegen de toppers. En dat bleek maar weer.
Tegen WSV kwamen wij na 7 minuten op een 1-0 achterstand. Een schot uit de draai verraste invaller keeper Roos. Zij stond op doel omdat Fleur een handblessure heeft en dat is lastig voor een keep. Tegen Overbos waren wij het die de score in de 18e minuut openden. Een dieptepass van Naomi gaf Nika de vrije doorgang. Via de keep rolde de bal tergend langzaam over de doellijn. Vlak voordat een verdedigster nog kon ingrijpen. Op dat moment kwamen wij tegen WSV weer op gelijke hoogte te staan. Nika als aangeefster lanceerde Roos die met links de verre hoek vond, 1-1. Overbos werd intussen volkomen overlopen. Prachtig veldspel, heerlijk tikkie-takkie, volgens de scheids. Gelukkig wisten wij ons hier ook voor te belonen. Een machtige rush van Naomi was de aanleiding voor een nieuwe treffer. Gestart in de eigen verdediging stak zij het hele veld over en werd haar inzet half door de keep gestopt. De attent mee geslopen Maxi had aan een intikker genoeg om de 0-2 op het bord te zetten. Tezelfdertijd ontsnapten wij in Purmerland aan een achterstand, maar bleef het dankzij Roos nog gelijk. Wat een verschil met het beeld in Hoofddorp. Daar onderschepte een messcherpe Roos een inspeelbal op het middenveld. Zij rook haar kans, ging meteen diep en liet de keep met een streep in de verre hoek kansloos, 0-3. Na 33 minuten moest Overbos al meer tegentreffers slikken dan dat zij dat in de hele competitie hadden gedaan. Heel jammer is dat wij in de opbouw, in de 36e minuut, een slippertje maakten wat direct afgestraft werd, 1-3. In Purmerland liep de 42e minuut al toen wij eindelijk tegen WSV op voorsprong wisten te komen. Daisy was de gelukkige en zij verloste zich daarmee van de hatelijke 0 die dit seizoen nog steeds op haar naam stond. Twee minuten later was het opnieuw raak. Roos was ditmaal de aangeefster waarop Nika in 2e instantie doel trof, 3-1. Dezelfde ruststand als in Hoofddorp. Alleen de manier waarop was totaal verschillend.
En dan de 2e helft. In Purmerland was nog geen minuut gespeeld toen Edwin arriveerde na gewerkt te hebben. Precies op tijd om opnieuw onze aftrap mee te maken. Het was WSV dat meteen de spanning weer teruggebracht had, 3-2. In Hoofddorp werd het eveneens 2-3. Een hoog schot liet Bobbi, deze wedstrijd de invaller keep, kansloos. Op beide velden reageerden wij goed op deze tegentreffers en bleven wij de boven liggende partij. Scores leverde het niet op. Tot, in de 18e minuut, Liede een gave dieptepass op Daisy afleverde. Fel belaagd door 2 verdedigsters haalde zij doeltreffend uit, 2-4. En dat in haar afscheidswedstrijd. Een beter moment was niet denkbaar. Overbos moest even herstellen van deze nieuwe tik, maar werd al snel in het zadel geholpen door
een buitenspeldoelpunt?, 3-4. En in Purmerland werd ons spel moeizamer en moeizamer. De enige die hiermee gelukkig was was Roos. Zij kon zich onderscheiden met een paar heel noodzakelijke reddingen om tegen de nummer voorlaatst de billen droog te houden. In Hoofddorp werd ons het leven eveneens steeds moeilijker gemaakt en pakte Bobbi een paar heel belangrijke ballen. Op beide velden wisten wij de boel achterin toch droog te houden en eindigden beide wedstrijden in een overwinning. Alle twee zwaar bevochten, met dit verschil dat WSV onderin staat en Overbos bovenin. Nogmaals de conclusie; des te beter de tegenstander, des te beter wij spelen. Punten laten liggen tegen de laaggeplaatsten en winnen van nummers 2, 3 en 4. Misschien wel begrijpelijk waarom Assendelft niet zijn best heeft gedaan om tegen ons te spelen.
Het seizoen is alweer afgelopen en voorbij gevlogen. Wij nemen afscheid van Daisy en zien de rest van het team terug in augustus voor weer een nieuw seizoen. Misschien met 1 of 2 versterkingen?
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Purmerland VR1 - Geuzen-Middenmeer VR1 : 2 - 0
Vandaag was de opdracht om het goede resultaat tegen O.G. niet teniet te doen door tegen het stugge G.M. puntjes te laten liggen.
Uiteindelijk is dit op moeizame, maar terechte wijze, gelukt.
Opmerkelijk is dat ik eigenlijk geen enkel moment in mijn boekje heb kunnen noteren. Het bleek al snel waarom zij weinig treffers tegen krijgen. Verdedigend hadden zij de zaakjes goed voor elkaar. Achterin stonden zij strak op 1 lijn met in de rug een keep die voetbalde als een soort laatste man. Alle diepe ballen werden een prooi voor haar, als wij niet al buitenspel stonden. De rest van het team kon het opbrengen om compact en fel op de bal te spelen. Zeker zo lang de stand 0-0 bleef. En dat bleef het tot aan de rust.
Het zou toch niet zo zijn dat wij wederom tegen een team dat onder ons staat niet weten te winnen terwijl wij dat tegen hoger geplaatste teams wel doen. De 2e helft zou dus het verschil moeten maken. Tactisch zouden wij het iets anders proberen te doen door diepgaande middenvelders de buitenspelval te laten omzeilen. Leuk is dat dat dan ook nog lukt. Nika verzond een pass richting spits Daisy. Op listige wijze zette zij haar poortje wijd open en profiteerde de in haar rug geslopen Romee van de vrije doortocht. Een listig boogje, binnenkant linkenvoetje, verschalkte de keep en verloste ons van de hatelijke 0. Als 4 minuten later de 2-0 valt is de wedstrijd gedaan. De wijze waarop deze tot stand kwam was ook fraai. Geestelijk vader van dit doelpunt was Edwin die Lisa aanraadde een flink uit te halen. Van een kleine meter of 20 scheerde het projectiel de lat en sloeg achter de kansloze keep binnen. G.M. gaf zich gewonnen. De kansen kwamen nu wat makkelijker tot stand. Schoten van Lotte en Mirka troffen geen doel. Nu de overwinning wel binnen was ging het nog om het rondje, met andere woorden het nulletje achter zien te houden. Fleur maakte het met haar Fleurmomentje nog even spannend maar raakte voor de rest niet meer in de problemen. Al-met-al hebben wij een ‘zakelijke’ overwinning behaald.
Kijkend naar de stand dan is het zo dat wij in een groepje met 3 andere zitten met slechts 3 punten verschil. Hoe raar het ook klinkt de 2e plaats is zelfs nog in zicht. Dit weekend worden er een paar interessante duels door onze directe concurrenten uitgevochten. Wij zitten deze ronde langs de zijlijn. In verband met een aantal afwezigen zullen wij tegen Assendelft niet spelen.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Onze Gezellen VR1 - Purmerland VR1 : 2 - 3
Sommige stukjes schrijven zich als vanzelf. Zoals die van vandaag. Met de totaal onverwachte en ook onnodige nederlaag tegen M. nog vers in het achterhoofd troffen wij dit keer titelkandidaat Onze Gezellen. Met daarin een aantal goede bekenden van Roos. Aan haar motivatie zal het vandaag niet liggen. Hoewel de voorbereiding op zaterdagavond/nacht, samen met die van een aantal anderen, bij mij wat vraagtekens opriepen. Naar wat bleek, volkomen overbodig. Toen in de warming-up de slaap uit de ogen gewreven werd, waren zij en het team klaar voor de clash.
Hoewel, binnen 20 seconden na het 1e fluitsignaal, moest Fleur al een cruciale redding verrichten. 1 van de 2 snelle voorwaardsen brak door en dreigde al heel snel de score te openen. Maar niet dus. Het ontbreken van absolute scherpte vanaf de aftrap is toch echt een verbeterpuntje voor ons. Laat dit de les zijn. Vervolgens ontstond een beeld waarin wij het meeste balbezit hadden en het spel zich grotendeels op hun helft afspeelde. Nu nog onszelf belonen door middel van treffer(s). Heel fijn is dat dat in de 18e minuut lukte. En dat op een wijze die mij veel plezier deed. De opbouw via de linkerkant, werd vervolgd door een crossbal van Naomi op Nika. Een goede loopactie van Romee, als rechtsbuiten naar de spitspositie, werd door Nika op waarde geschat. Haar pass werd knap gecontroleerd en afgerond door Romee. Een klasse doelpunt en 0-1 op het bord. Hoe zou O.G. hierop reageren? Nou, niet of nauwelijks. Zij bleken niet bij machte ons onder druk te zetten. Wij gingen vrolijk verder met waar wij mee bezig waren. Het wachten was op het volgende hoogtepunt en dat kwam in de 35e minuut. Weer zo’n goede opbouw besloten door een ‘logische’ treffer. De voorassist van Maxi op Nika, terugleggen op de Inkomende Roos, die vervolgens met links een indraaiende schuiver produceerde die de keep te machtig was, 0-2! Wat een weelde. Dit zou een heel fraaie ruststand kunnen zijn, maar helaas. Dat O.G. over veel scorend vermogen bezit, bleek al 4 minuten later. Een mooi uitgespeelde, aanval, waarbij Fleur nog bijna redding bracht, zette de stand op 1-2. Wij reageerden hier knap op en hielden tot aan de rust het overwicht en de controle.
Wat te verwachten viel was dat wij een stormloop van O.G. over ons heen zouden krijgen. En dan is het heerlijk dat wij in de 2e minuut weer zo’n hoogtepunt op de mat weten te leggen. Dit keer was de prachtige assist van Bobbi. Over de laatste vrouw heen, precies in de loop van Romee rondde zij vervolgens op Bergkampiaanse wijze af, 1-3. Voor zowel Romee als Bobbi een beloning van hun ijzersterke wedstrijd. Nadeel van zo’n snelle score is dat er nog een hele 2e helft gespeeld moet worden. Voor O.G. nog tijd genoeg om hier iets aan te doen. Zou dat gaan lukken? De tot dit moment correct fluitende scheids begon een dubieuze rol te spelen. Een vrije trap, randje strafschopgebied wegens hands van Fleur, belandde op onze lat. Duels om de bal leverden steevast vrije trappen voor O.G. op. Bobbi kon werkelijk geen goed meer doen of zij werd weer eens afgefloten. Als O.G. via de counter en hun vaardige spits de aansluitingstreffer maken, dreigt het nog een heel spannend einde te gaan worden. Zeker als een inzet van Roos geen doel, maar doellat treft en de benauwde 2-3 nog steeds op het bord prijkt. Het laatste dreigende moment was voor ons. Een scrimmage voor het doel van O.G. leverde inzetten op van Bobbi en Romee. De volgende corner werd vervolgens over geschoten door Roos. Na 4 extra minuten werd het laatste fluitsignaal gegeven en waren wij 3 verrassende punten rijker.
Hoewel, is dit wel zo verrassend? Voor mij niet. De wedstrijden die wij dit seizoen verloren hebben, hebben wij grotendeels van onszelf verloren. In geen enkel potje zijn wij weggespeeld. Sterker nog, wij waren merendeels de dominerende partij. Natuurlijk zijn er verbeterpunten aan te geven. Daar wordt ook hard aan gewerkt. Komende weekend zijn wij vrij. De week daarop spelen wij in een thuiswedstrijd tegen het laagstaande Geuzen-Middenmeer.
Laten wij de 3e punten van vandaag nou gewoon lekker volgen door eveneens 3 punten tegen hun te halen.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SC Purmerland VR1 - Monnickendam VR1 : 2 - 4
Na 2 overwinningen zaten wij in een goede flow. Vandaag was de gelegenheid om dit nog even lekker voort te zetten. Monnickendam, de,kampioen van de najaarscompetitie hangt nu ergens onderin met een recordscore aan tegendoelpunten. Kortom ons volgende slachtoffer?
Nou, niet dus. Lag het aan het uur tijdsverschil of speelde onderschatting een rol? Hij die het weet mag het zeggen. Feit is dat na 6 minuten spel een 0-2 op het scorebord prijkte. Scheids Raymon werd op de valreep opgetrommeld maar verwachte wél meer allure dan wat er nu gebeurde op het veld. Het goede nieuws is dat wij nog 84 minuten hadden om dit te corrigeren. Dus aan de bak en laten zien dat wij voetballend toch echt de betere zijn. Als een schot van Lisa, in de 16e minuut, via de onderkant van de lat binnenvliegt lijkt het nog helemaal goed te komen. M. werd op eigen helft vast gezet en de belegering was begonnen. Net zoals het aaneen rijgen van kansen. Vrijwel elke speelster kwam 1 of meer keer in de gelegenheid om de trekker over te halen. Maar telkens troffen wij de keep of een uitgestoken been. Een zestal corners leverden ook niets op. Een schot van Carmen in de korte hoek, een kopbal van Roos, schoten van Nika, Romee en Lisa. Allemaal niets. En M. dan, deden die nog iets anders dan verdedigen? Jazeker, uit een counter kregen zij een corner te nemen. En je voelt hem al, die werd resoluut binnen getikt 1-3. Tevens de ruststand.
Een ontnuchterende tussenstand. Als wij net zo effectief zouden zijn als M., dan was er in de 2e helft nog alle gelegenheid om een resultaat te behalen. Dus nog 45 minuten vlammen en zien wat dat ons dan heeft opgeleverd. Alle goede bedoelingen ten spijt was M. weer de 1e die scoorde. In de 19e minuut leek de wedstrijd met 1-4 wel beslist. Toch gaven wij ons nog niet gewonnen. Een snelle aanval door het midden werd besloten met een pass van Nika op Maxi en de schuiver die volgde bracht ons weer enigszins terug in de wedstrijd. Zouden wij in de resterende 25 minuten het tij nog kunnen keren? Het werd steeds meer een strijd van de moed der wanhoop. Langzaamaan kabbelde het geloof in een goede afloop weg.Langzaamaan kabbelde het geloof in een goede afloop weg. M. had de mouwen opgestroopt en was geenszins van plan om de onverwachte 3 punten nog weg te geven. Kansen werden schaarser en schaarser. Het mag dan ook geen wonder heten dat uiteindelijk 2-4 de eindstand werd.
Conclusie; een volkomen onverwachte maar ook terechte nederlaag. Ons slappe begin heeft ons uiteindelijk de das om gedaan.
Een heel goede les voor komende zondag. Uit naar onze Gezellen belooft een uitdagende pot voetbal te gaan opleveren. De ervaring leert dat wij tegen goede ploegen vaak ons beste spel laten zien. Kortom de gelegenheid om onszelf te revancheren.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
STVVC / DIOS VR1 - SC Purmerland VR1 : 0 - 3
Na de winst van afgelopen zondag was vandaag de gelegenheid om weer een stapje te stijgen op de ranglijst. DIOS staat 1 plaatsje boven ons en moest het slachtoffer worden. Vooraf had ik niet het gevoel dat zij daar bereidwillig aan zouden gaan medewerken.
Toch kreeg ik na de openingsfase al snel het goede gevoel. Ons veldspel was beduidend beter en wij combineerden er lustig op los. Dit terwijl de startopstelling ietwat behoudend was. Wij misten in de openingsfase, in verband met werk, onze Sophie. Naomi nam probleemloos haar rol over, met daarvoor Roos, Mirka en Daisy in de as. Allemaal duelsterke meiden, waardoor DIOS niet echt aan voetballen toe kwam. Dus is het wachten op onze openingstreffer. Voordat die viel moesten wij eerst een hachelijk moment overleven. Uit een corner ontstond een echte scrimmage. Via Fleur, de lat en een geblokkeerde inzet bleef het nulletje staan. Twee minuten later was het moment daar. Een felle Maxi onderschepte de bal en legde bekeken breed op Nika. Op listige wijze werd de beste speelster, aanvoerder en laatste vrouw, uitgekapt. Nika’s lage schuiver gleed aan de goede kant van de paal naar binnen en wij hadden onze gedroomde voorsprong te pakken. Het volgende moment dat wij moesten overleven was een wel heel makkelijk gegeven penalty. Van korte afstand, in volle beweging, werd de arm van Romee getroffen. Laat ik het netjes zeggen; de meeste scheidsrechters zouden de bal nooit op de stip hebben laten leggen. Gerechtigheid bestaat nog. De aanvoerder schoot haar inzet riant naast. Met de rust in zicht herhaalde de situatie bij ons doelpunt zich. Op identieke wijze schoof Nika nu de bal aan de verkeerde kant van de paal langs de kansloze keep. Het bleef dus 0-1.
In de rust beloofden wij elkaar ons niet door de warrig leidende scheids te laten afleiden. Volledige focus op ons eigen spel en het weer oppakken zoals wij begonnen waren. Dit leidde in de 2e minuut al tot de 2-0. Hoewel? Terwijl wij al ongeveer klaarstonden voor de aftrap, werd de treffer van Naomi alsnog afgekeurd! 4 a 5 balcontacten voor haar treffer was in de ogen van de scheids door ons een overtreding gemaakt. Dus, niet alleen voor ons, maar zelfs ook voor DIOS, vond het doelpunt tot ieders verbazing geen doorgang en bleef 0-1 de tussenstand. In de 6e minuut leken wij de score alsnog uit te bouwen toen Maxi frank en vrij de bal helaas tegen de keep aanschoot. Vijf minuten later was er een prachtige inzet van Romee die rakelings voorlangs vloog. Het trekken van haar verstandskiezen stond een sterke wedstrijd niet in de weg. Met dank aan de pilletjes? Inmiddels liep minuut 18 al. In het middenveld kwam Roos aan de bal. Vaak kiest zij voor de afstandspegel; onder het motto niet geschoten is altijd mis. Maar ook niet altijd raak, gelukkig nu wel. De keep verkeek zich volkomen op de dwarrelbal en mocht de bal uit het netje halen, 0-2. En mijn gevoel zij; wedstrijd beslist. Wij hadden totale controle en DIOS kwam in de 2e helft tot geen enkele uitgespeelde kans. Leuk dat wij onszelf in laatste minuut met nog een fraai toetje wisten te belonen. Weer kwam de assist van Maxi. Haar voorzet vloog over de verdediging en landde bij de 2e paal in de voeten van Romee. Met haar suiker- of was het haar chocoladebeentje schoof zij de bal bij de 2e paal naar binnen en gaf zij met de 3-0 de score een nog fraaiere aanblik. Voor Bobbi was het sowieso een topdag. Haar geliefde Feijenoord versloeg mijn geliefde Ajax en ligt hiermee op kampoenskoers.
Iets wat ons niet zal lukken. Toch voorspel ik voor komende zondag een revanche op Monnickendam. Daar hebben wij nog een appeltje mee te schillen. Lukt dat dan zijn wij een stevige subtopper en doen wij gewoon lekker mee.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SC Purmerland VR 1 - AMVJ VR 2 : 8 - 0
Deze wedstrijd viel in de categorie ‘do or die’. Voor ons de gelegenheid om aan te klampen in de middenmoot of af te zakken richting degradatiestreep. Dat laatste heeft natuurlijk niet de voorkeur. Dus de doelstelling was duidelijk. Drie punten en niets minder.
En dan is het heel mooi dat een vrije trap in de 4e minuut op prachtige wijze door Liede tot de 1-0 wordt gepromoveerd. Dat voetbalt toch wat makkelijker. Zaak om niet te verslappen en vol gas door te gaan. Halverwege de 1e helft krijgen wij opnieuw een vrije trap. Slim breed leggen van Bobbi op Nika leverde weer een lekkere streep op die de kleine keep kansloos liet, 2-0. Dat gaat goed, maar kan nog beter. Een fijne dribbel door de laatste linie van Romee werd besloten met een voorzet op Mirka. Haar frommeltje werd de 3-0 en was meteen ook het einde van een heel lange revalidatieperiode. Hopelijk hebben wij hier weer een regelmatig scorende spits mee terug. Het volgende feit was een formidabele poging van Roos die de lat teisterde. Toch viel de 4e nog voor rust. Op aangeven van Naomi legde Lisa de bal keurig in de verre hoek. De 4-0 was ook de ruststand. In de dug-out zag Demi dat het goed zat. Ook zij is weer langzaamaan aan het terugkomen en kan begin april de training oppakken om het staartje van dit seizoen wellecht nog mee te maken.
De 2e helft wilden wij weer met dezelfde energie proberen te spelen. Snel scoren zou de laatste moed uit AMVJ wegslaan, waamee de route naar een vorstelijke uitslag open komt te liggen. En dat lukte in de 1e minuut al. Nika als aangeefster op Mirka. Een lekkere knal was onze 5e en haar 2e, wat een weelde! En nog was de koek lang niet op. Ditmaal Mirka in de rol van aangeefster op Liede, die ook voor haar 2e de boeken in ging en dit weer van afstand, 6-0. Deze stand gaf ons ook de gelegenheid om in de opstelling allerlei varianten aan het werk te zien. Dames op ongebruikelijke posities geeft een andere dynamiek die soms verrassende patronen opleverde. Naomi, op 10, legde op aangeven van Daisy beheerst nummer 7 in het netje. En in de inmiddels laatste minuut deed Maxi, weer na een assist van Daisy, de laatste duit in het zakje, 8-0. Hoewel, laatste minuut? Er volgden er nog 10.
Scheids Jan Kokmeijer kreeg er niet genoeg van. Maar uiteindelijk was daar dan toch het aller allerlaatste fluitsignaal. Niet alleen van deze wedstrijd maar ook van de lange lange loopbaan van Jan. Eerst als verdienstelijk voetballer en daarna als arbiter. Jammer dat de fluit in de wilgen gehangen wordt, maar 70 jaar kan inderdaad een goede reden zijn. Waarschijnlijk zien wij hem, aan de andere kant van het lijntje, nog regelmatig verschijnen.
En dan komende week. Op het onzalige tijdstip van half 3, alsof er geen Klassieker gespeeld wordt, treffen wij DIOS. Na 2 verliespartijen tegen nummer 1 en 2 staan zij slechts 1 plaatsje boven ons. Toch kunnen wij de borst nat maken.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
KFC VR2 - SC Purmerland VR1 : 2 - 0
En dan staat er in de programmering een uitwedstrijd naar KFC gepland. Dit zijn altijd wedstrijden met een zekere beladenheid, nooit vrolijk en vriendelijk, maar het tegenover gestelde daarvan. Deze editie was daar geen uitzondering op. Dit KFC bestaat uit vooral oudere, geroutineerde dames. Nou is daar op zich niets op tegen, maar toch zit er ook een keerzijde aan. En daar zijn wij vandaag mee geconfronteerd.
Kort nadat de scheids voor het begin had gefloten, kon Fleur de bal al uit het netje vissen. De allereerste gelegenheid was meteen raak en deed KFC in een zetel belanden. De 1-0 was meteen het signaal om zich massaal terug te trekken rondom het eigen strafschopgebied. En dit hebben zij de hele wedstrijd lang weten vol te houden. Nu bleek ook de keerzijde van het geroutineerd zijn. Alles ging in slakkentempo. Elke uitbal koste een minuut, dit terwijl er reserveballen in de dug-out lagen. Talloze acts van stervende zwanen kregen wij voorgeschoteld. Maar goed dat ik een theaterabonnement heb. Heel jammer is dat dit gedrag door een wel heel empatische scheids gecultiveerd werd. Toegesnelde leider en waterzak deden het ergste vermoeden. Maar de zak bleek gevuld met water van hoog medicinale waarde. Hel vermeende slachtoffer stond na een heftige doodsstrijd plots, als Lazarus herrezen, weer op om de wedstrijd vrolijk te vervolgen. Bloedirritant! Aan ons om dit negatieve gedrag met doelpunten af te straffen. De gelegenheden hiertoe dienden zich echt wel aan. Maar er zijn van die dagen dat het niet wil lukken. Een pegel van Nika, werd een prooi voor de kiep. Een scherpe voorzet van Roos en Daisy die de nagel van de grote teen te kort kwam om in te tikken. Schoten die over en naast gingen, dus geen treffer opleverden, deden ons met een 1-0 achterstand de rust in gaan.
Dan de 2e helft dan maar. KFC bleef zich massaal verdedigen rondom de 16 meter. Dus aan het spelbeeld veranderde er niets. Het was aan ons om de gaatjes in het bolwerk te vinden. Een streep van Roos vloog over. Een flitsende combinatie door het centrum zette Carmen vrij voor de keep. Haar schot eindigde op haar vuisten. Mirka en Romee misten ieder net de controle om af te drukken en de tijd die verstreek maar, zonder dat wij de hatelijke 0 van het bord wisten te krijgen. Er sloop steeds meer irritatie in ons spel, mede in de hand gewerkt door de scheids die een steeds grotere hoofdrol voor zichzelf ging opeisen. Het gevoel dat hier nooit meer te winnen viel groeide en groeide. Als er al nog een resultaat te halen viel, was die hoop in de 41e minuut voor goed vervlogen. Weer was een diepe bal bepalend. De spits loste een zondagsschot dat over Fleur en via de binnenkant van de paal doel trof, 2-0 en de beslissing was daar.
De conclusie is dat wij, tegen een heel vervelend team, onszelf te kort hebben gedaan door dit, via het maken van doelpunten, niet af te straffen. Voetbal is niet altijd eerlijk. Het betere van het spel staat niet garant voor de 3 punten. Met deze les gaan wij zondag AMVJ te lijf en vertrouw ik erop dat wij ditmaal wel de punten thuis weten te houden.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SC Purmerland VR1 - RKVV Saenden VR1 : 1 - 1
Na de zeperd van vorige week was het vandaag zaak om in ieder geval met een resultaat de wedstrijd te eindigen. Het liefst natuurlijk met een vrolijk stemmende dikke overwinning. Tegenstander Saenden kennen wij nog van het begin van deze jaargang. In de beker leden wij tegen hun een volkomen onverdiende 1-0 nederlaag. Daar tegenover staat dat zij afgelopen weekend met maar liefst 7-0 ten onder gingen tegen Assendelft. Kortom het kan alle kanten op.
In de 5e minuut lijkt het muntje meteen onze kant op te vallen. Uit de 1e dreigende corner van Lisa belandt de bal, via Daisy, bij Carmen, die met een halve volley de vlotte 1-0 op het bord zet. Vijf minuten later schoot Saenden, bij een snelle uitval, bij ons op de paal. Hierna begonnen wij meer en meer het spel te bepalen. 4, 5 6 maal probeerden wij het van afstand zonder dat de keep daar klamme billen van kreeg. Combinerend sneuvelden onze goede bedoelingen steeds op de laatste pass. De laatste 10 minuten voor rust kregen wij echt wel de gelegenheden om die rust gevende 2e treffer te scoren. Inmiddels met Esther en Chemene in de ploeg testte de laatste met een schot de attente keep. In de 38e minuut waren wij in een klutssituatie tot 3 keer toe dichtbij, maar niet dus. In de 43e minuut was Carmen, na goed storen, met een vlammend schot, bijna succesvol. Toch zochten wij met een slechts magere 1-0 ruststand de kleedkamer op.
Tijdens de babbel bleek Edwin profetische gaven te bezitten. Zijn opgestoken waarschuwende vingers om snel de 2e op het bord te krijgen, kregen in de 2e helft gestalte. Het is de alom bekende voetbalwet. Zelf niet scoren is de uitnodiging aan de tegenpartij, Saenden, om dit wel te doen. Terwijl wij gedurende het 1e half uur nog steeds de bovenliggende partij waren, scoorde Saenden uit een vrije trap. Laat ik het netjes zeggen, na onze welwillende medewerking. 1-1. Wij kregen toch een tikkie en Saenden, met hun nummer 10 voorop, rook zijn kansen. Plots moesten wij nog vol aan de bak om het ene puntje binnenboord te houden. Wat een onverwachte wending! Meer dan 1 uur lang was er niets aan de hand en toch werd het nog kreunen op het end.
Al-met-al was dit weer een wijze les. Als wij voetballend beter zijn dan Is het wel zo prettig als wij onszelf daarvoor ook weten te belonen. Zeker als wij in een competitie zitten waarin wij niet legio kansen krijgen. De scherpte in de laatste fase zal omhoog moeten. Voorlopig hebben wij 2 weken om daar op de trainingen aan te werken.
Vijf maart gaat de competitie weer verder met een uitwedstrijd bij KFC.
Altijd lastig.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Geel Wit '20 SV VR1 - SC Purmerland VR 1 : 1 - 3
De voorjaarscompetitie is gestart. Wij zijn ingedeeld in een promotieklasse samen met teams die in de najaarscompetitie ook in de bovenste regionen zijn geeindigd. Dus zwakke broeders zullen wij niet meer tegenkomen. De komende maanden gaan wij getest worden en zal blijken wat wij werkelijk waard zijn. Afgelopen zondag was onze 1e kennismaking op dit niveau. Geel-Wit uit Haarlem stond ons trappelend op te wachten. Een wat ouder team, dus gezegend met routine en ervaring. Hoe zou onze nog steeds jonge brigade hier tegen opgewassen zijn?
Wij begonnen best aardig met beter veldspel zonder dat dat kansen opleverde. Geel-Wit moest zich even op ons instellen en bleek inderdaad geroutineerd. Onze opbouw werd al vroeg gestoord en wij verloren het initiatief. Met een straffe wind tegen kwamen wij onder druk te staan en speelde het spel zich grotendeels op onze helft af. Feitelijk werd de wedstrijd halverwege de 1e helft door 2 identieke momenten beslist. Geel-Wit mocht in de 18e en 25e minuut op onze rechterkant 2 corners nemen. Een dame met een gave traptechniek maakte optimaal gebruik van de wind en liet de bal vol effect vervaarlijk binnen draaien. Tot tweemaal toe verkeken wij ons hierop en stonden wij plotsklaps tegen een 2-0 achterstand aan te kijken. Wij, op onze beurt, wisten ons 2 kansen te scheppen die niets opleverden. Zodat de 2-0 ook de ruststand werd. De weerstand die wij ondervonden uitte zich in kleine ergernissen en commentaar op elkaar. MNiet altijd positief en ook niet iets waardoor wij beter gingen spelen. Kortom een verbeterpuntje. En dan de 2e helft. Amper 1 minuutje gespeeld en wij waren weer helemaal in de wedstrijd. Ons scherpe begin werd direct beloond met een steekballetje van Roos op Romee. Alleen voor de keep hield zij haar rust en schoof zij koeltjes de bal bij de 2e paal binnen, 2-1. Het volgende kwartier was aan ons en Geel-Wit moest nu in de achteruit. Opnieuw leek Romee te gaan scoren maar helaas wist de keep tot tweemaal toe knap te redden en voorkwam zij hiermee de gelijkmaker. In de 22e minuut viel de definitieve beslissing vanuit een knap opgezette counter. Met eenmalig balcontact tikte Geel-Wit zich door onze gelederen en werd voor de 3e maal kansloos gelaten. Met de moed der wanhoop weigerden wij het moede hoofd in de schoot te leggen en kwamen wij nog 2 keer in kansrijke positie zonder dat dit treffers opleverde. Aangezien Geel-Wit het ook wel best vond eindigde de wedstrijd in 3-1. Al-met-al een terechte nederlaag en voor ons een signaal om de komende wedstrijden een tandje bij te schakelen. De duelkracht en handelingssnelheid zal omhoog moeten. Iets om tijdens de trainingen aan te werken.
Komende zondag wacht ons Saenden. Aan het begin van dit seizoen troffen wij hun voor de beker. Dit duel eindigde in een volkomen onterechte 1-0 nederlaag. Met andere woorden, dit is de kans op revanche en de gelegenheid de eerste 3 punten binnen te harken.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
GeuzenMiddenmeer VR5 - SC Purmerland VR1: 0 - 10
En dit was alweer de laatste wedstrijd voor de winterstop. Een soort van feestwedstrijd tegen de nummer laatst. Leuk voor het doelsaldo, maar wanneer kun je zo’n wedstrijd nou goed noemen? Elke uitslag is eigenlijk te laag, want lekker voetballen kunnen zijn niet. Het is eigenlijk alleen maar proberen tegen te houden en hopen dat de slachtpartij niet te groot wordt. De motivatie om er een mooie wedstrijd van te maken moet uit onszelf komen. En dat bleek lastig. Zaterdagavond een feest bij Fleur en een after party op de Koemarkt, gevolgd door een miezerige koude zondag met een wedstrijd op een hobbelig grasveld. Dit is niet echt inspirerend te noemen. En zo zag ons spel er ook uit. Ondanks dat kunnen doelpunten niet uitblijven. Ik noteerde in de 7e minuut de openingstreffer. Assist van Nika en Daisy die de score opende. Na een kwartiertje kwam er wegens hands een penalty. De gelegenheid voor Fleur om in beweging te komen en eens lekker uit te halen, dus 2-0. Nadat Roos de lat getroffen had, was het Mirka die gelegenheidspits Sophie in staat stelde de 3e te maken. En hierna was het Romee die de paal raakte voordat uit een corner van Lisa Liede het laatste zetje gaf. Met een magere 4-0 gingen wij de kleedkamer In. De 2e helft liep al een kwartier voordat de teller weer in beweging kwam. En opnieuw uit een corner van Lisa was Liede met haar 2e de gelukkige. Drie minuutjes later opnieuw een fraaie assist van Lisa die bekroond werd met het doelpunt van de dag, een heerlijke kopbal van Romee, 6-0. Nika krult de bal gevoelvol op het kruis, een poging een doelpunt waard, maar niet dus. Twee minuten later was het in 2 instanties Lisa die doel trof en als even daarna Maxi, na een solo, nummer 8 op het bord laat zetten, komt de 10 toch al aardig in zicht. Minuut 38, Roos haalt nog maar eens uit van afstand en ja hoor, treffer 9 is een feit. Vlak voor het laatste fluitsignaal toverden Romee en Nika een scherpe 1-2 tevoorschijn, welke door Nika tot de eindstand werd gepromoveerd, 10-0. Toch gehaald. Hoewel niet zo bedoelt telde ik liefst 9 verschillende doelpuntenmakers. Nog vermeldenswaard is dat wij achterin met Mylou en Naomi als laatste vrouw speelden. Voor beiden niet de favoriete positie maar toch goed gespeeld. En over een meid met karakter gesproken; Lotte deed ‘vrolijk’ mee alsof er prive niets aan de hand was.Heel knap.
Voordat wij echt de winterslaap in zouden duiken, werd er een avondje bedacht als afsluiting. Locatie de kantine, gelegenheid Kroatie – Argentinie. Met een nagenoeg volledige selectie zaten wij om 8 uur klaar achter een rijkgevulde tafel met allerhande snaaigoed. De complete schijf van 5 lag in alle mogelijke varianten voor mijn neus uitgestald. Een uitdaging voor het darmstelsel. De eerste rondjes waren voor Edwin (jarig) en ondergetekende vanwege het nulletje van zondag. De rapportcijfers werden uitgedeeld en het werd, ondanks de zege van Argentinie, een gezellige afsluiting.
De volgende ochtend werd, na het ontwaken, mijn loopje van bed naar toilet vergezeld door de vrolijk stemmende klanken van Appie’s blaaskapel. De boventoon werd gevoerd door de aarsfluit en die blies de najaarscompetitie definitief uit.
Tijd voor de winterstop.
Albert de Braaf
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SC Purmerland VR1 - FIT avv VR2 : 3 - 0
Klappertandend stonden wij om kwart over twaalf te kijken naar hoe 1 scheids (ex Sint), 2 grensrechters en 22 dames de elementen gingen trotseren. Bij een behaaglijke 1 graad met straffe oostenwind op zondagmiddag een potje voetbal spelen is echt voor de liefhebbers onder ons. En dat zijn wij. Dus niet getreurd, de mouwen opstropen en gewoon gaan met die banaan. Vanaf de aftrap kregen wij het bekende beeld voorgeschoteld. Leuk combinerend speelden wij voornamelijk op de helft van FIT. Een stug ploegje dat moeilijk te verslaan blijkt. Na 7 wedstrijden hebben zij 13 treffers te slikken gekregen met slecht 10 stuks voor. Dus doelpunten zijn schaars. Willen wij het niet nodeloos spannend maken dan zou een snelle score uiterst welkom zijn. De 1e die hier dicht bij kwam was Lisa Haar streep sprong via de onderkant van de lat het veld weer in. Dit was de voorbode voor van wat in minuut 17 de wedstrijd zou openbreken. In het middenveld speelt Roos Nika aan. Een bevallige dribbel werd met een daverende knal besloten. Onhoudbaar vloog de bal binnen en had Nika haar traditionele doelpuntje alweer te pakken 1-0. Ons spel zag er fris en fruitig uit en het wachten was op een hogere score. En die kwam er. Ik schat na minimaal 10 balcontacten, van rechts naar links, naar voren en naar binnen, dat het Nika was die de goede loopactie van Romee op waarde schatte. Slim buitenkant voet werd de keep gepasseerd en maakte Romee haar 1e van de dag. Hiermee was deze wedstrijd grotendeels van spanning ontdaan. FIT deed echt wel haar best, maar dat kon onze achterhoede echt niet verontrusten. De niet fitte Sophie werd keurig in de luwte gehouden door een ijzersterk spelende Naomi. Esther, bezig aan haar 3e wedstrijd van dit weekend!!, gaf eveneens geen krimp en begint ook steeds meer het niveau van het team aan te tikken. En op links hebben wij een luxe probleem. Zowel Liede als Bobbi (multi-inzetbaar) vullen de linksbackpositie moeiteloos in. En dan keep Fleur, uitgedost als een Michelinvrouwtje, stond zij erbij er keek ernaar. En bij deze weersomstandigheden is dat geen pretje. Je kan maar beter heel veel te doen hebben, maar helaas. Vandaag niet, dus. En dan, wat te zeggen van de 2e helft? Nou bijvoorbeeld dat wij in de 2e minuut de score alweer wisten op te voeren. In het centrum weet de buffelende Daisy Carmen aan te spelen. Het subtiele passje is aan Romee welbesteed, dus haar 2e en onze 3e. Dit bleek achteraf meteen ook de eindstand te zijn. Toch zouden wij ook nog tegen onszelf gelijk spelen.
Na in de 1e helft al de lat te hebben geraakt, deden wij dat in de 2e helft nog eens dunnetjes over. 1x paal Romee en als letterlijk klapstuk in de laatste minuut Roos die de lat nog maar eens teisterde. Dus Purmerland tegen het Houtwerk eindigde in een 3-3 gelijkspel. Toch waren er nog een aantal momentjes die de score hadden kunnen doen veranderen. Zoals een inkopballetje voor Daisy, dat net geen inkopballetje werd. Een assist uit een uittrap van Fleur op Nika die geen assist werd omdat de inzet voorlangs verdween. En als Mirka haar intikker door een nog niet op wedstrijdscherpte afgesteld vizier niet intikt is de eindstand toch echt 3-0. En nu snel onder de warme douche en op naar de welverdiende warme chocomel, welke met een bescheiden toefje slagroom door Fleur bekroond werd. Ook leuk om te vermelden is dat scheids Sint wist te melden dat wij een leuk combinerend elftal hebben. Het complimentje van onze Goedheiligman is voor jullie. En dan aanstaand weekend. De laatste wedstrijd tegen GeuzenMiddenmeer. Dit zal een wedstrijd worden om weer eens flink aan het doelsaldo te werken. Kijkend naar de stand nu dan vinden wij onszelf terug op plaats 1. Een leuk beeld, maar ook een vertekend beeld. Wij hebben meer wedstrjden gespeeld dan Oosthuizen en Monnickendam, die elkaar onderling nog treffen. Als de wonderen de wereld nog niet uitzijn dan .......
Zondag gaan wij in ieder geval het einde van de najaarscompetitie vieren met een drankje in de Drie Zwanen. Ik heb nu al dorst.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Oosthuizen VR1 - SC Purmerland : 1 - 2
Verleden week eindigde ik het verslag met de voorspelling dat als wij 2 helften op het niveau als tegen SDOB zouden spelen ik weet naar wie de 3 punten vandaag zouden gaan. Ietwat gewaagd, want is nog ongeslagen en heeft in alle wedstrijden slechts 1 tegentreffer hoeven slikken. Maar zie, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Vanaf de aftrap was duidelijk dat O. een team is vol met zelfvertrouwen. Zij spelen typisch Noord-Hollandsvoetbal. Vanuit een gesloten verdediging wordt bliksemsnel gezocht naar de rappe voorwaardsen. Een gedegen opbouw doen zij niet aan. Wij proberen dat wel. Jammer Is dan dat dit in de 8e minuut al een treffer voor O. opleverde. Fel storen, de overname en de inzet waar Fleur kansloos op was, 1-0. Een tegenvaller, zeker in de wetenschap dat zij amper een doelpunt tegen krijgen. Even moesten wij hier van herstellen en gingen de 1e 20 minuten dan ook naar O. Maar geleidelijk aan kantelde het spelbeeld. Wij wonnen de duels door lekker fel spel en win je de duels dan heb je de bal. Als wij vervolgens ook nog eens goed positiespel laten zien dan is het heerlijk tikken. O. moest lijdzaam toezien hoe wij de wedstrijd dicteerden. Veel kansen leverde het ons nog niet op, terwijl wij achterin heel alert moesten blijven op de tegenstoot. Dat gaf Fleur 2x de gelegenheid om te tonen dat zij bloedjescherp was vandaag. Inmiddels liep minuut 34 al. Mirka, als aanspeelpunt in de spits, legde het balletje neer voor de opgestoomde Naomi. Haar schot was de kleine keep te machtig en betekende een heel terechte 1-1. Tot aan de rust was het wachten op de 2e, die helaas nog niet kwam. Verdedigend gezien was het kraken bij O. en aanvallend gezien braken zou nauwelijks meer door. Esther, Naomi, Sophie en de nog opmerkelijk fitte Liede wisten elk gevaar te beteugelen. Ook opmerkelijk was de opmerkeing van een speelster van O. dat zij nu al doodmoe was van het vele lopen en dat vooral zonder bal. Een teken dat ons veldspel goed verzorgd was. In de rust hoorde ik mijzelf zeggen dat de geur van een sensatie in de lucht hing. En dan heb ik het niet over de geur van 13 paar natte kicksen.
Het team straalde het geloof uit deze wedstrijd tot een goed eind te gaan brengen. Dat was op voorhand al de winst. Een echte wedstrijd- instelling, nodig in een potje zoals het vandaag gespeeld moest worden. De 2e helft gingen wij verder met waar de 1e helft gebleven was. Dominant voetbal van onze kant. Met de conditie zit het ook wel snor, wij bleven fel op de huid zitten. Echt een wedstrijdje voor types als Mylou, Roos en met name Bobbi. Zij groeit hierin. Maar de beloning, zouden wij die onszelf ook nog geven? Jazeker en weer vanuit het middenveld. Als Laura Lisa aanspeelt doet zij precies waarvoor zij op deze positie staat en wel vernietigend uithalen, 1-2! Met nog een half uur op de klok was de winst nog alles behalve zeker. Toch was er iets bij O. geknakt. Typerend hiervoor was dat de wedstrijd 3 keer stil lag voor blessurebehandelingen en 3 maal was het een speeltster van O. Voor onze gemoedsrust is het wel zo prettig als wij nog een 3e treffer erbij weten te prikken. Laura, Nika en Lisa waren dichtbij. In blessuretijd kwam O. met een tweetal corners dreigend in de buurt, maar meer dan dat ook niet. In de 95e minuut was de strijd eindelijk gedaan en waren wij 3 punten rijker. De sensatie was compleet, maar over de hele wedstrijd bezien zeker geen verrassing. Een volkomen terechte, welverdiende zege! Ons feest werd in de kantine opgeluisterd door een echte Amsterdamse volkszanger met geluidband (volume standje 10). Het rondje werd geserveerd door Lotte. Ja, ja even terug in Nederland en meteen weer present. Romee, op schoenen met luchtkussens, staat ook weer te trappelen om komende week haar steentje bij te dragen. Evenals Daisy en dat belooft wat. En met de blik vooruit kunnen wij de winterstop al zien naderen. Nog 2 wedstrijden staan op het menu. Wij eindigen met een feestwedstrijd tegen Geusen-Middenmeer, leuk voor het doelsaldo. Maar eerst staat zondag FIT geprogrammeerd en daar hebben wij een appeltje mee te schillen.
Kortom een nieuwe driepunter.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SC Purmerland VR1 - SDOB VR1 : 6 - 1
Het was vandaag weer eens ouderwets ‘kleine-piemeltjesweer’. Ongeveer op het moment dat de scheids floot voor het begin startte het met zachtjes regenen. Op dat moment kreeg ik al medelijden met Bobbi. Door ziekte van Fleur ‘mocht’ zij keepen en dat tegen een team waar op voorhand niet te veel aanvallend gevaar van te duchten viel. Kortom weinig beweging en af en toe een terugspeelballetje. Na wat onwennige eerste 10 minuten begon het raderwerk te draaien. Wij speelden misschien wel de beste eerste helft van dit seizoen. Fraaie combinaties, veel beweging en tempo deden SDOB naar adem snakken. Voordat in de 16e minuut de eerste treffer viel, waren wij al een paar maal heel dichtbij.
Schoten van Roos vlogen naast en over. Een Van Basten-omhaal van Daisy verdween voorlangs en uit een vrije trap tikte zij binnenkant voet over.Maar na een lange aanval was het uiteindelijk Nika die de assist op Naomi gaf en verdween de 0 van het bord. En vanaf dit moment ging het snel. In de 20e minuut was het Naomi die de assist gaf op Daisy, die op karakteristieke wijze nummertje 2 liet noteren. Even later, na weer zo’n mooie aanval waar Romee, Nika en Maxi bij betrokken waren, was het de actieve Laura die de trekker overhaalde en door de beentjes van de keep de 3e voor haar rekening nam. Voordat de 4e viel ik nog een aanval over links waar op aangeven van Liede door Roos de bal tegen de paal getikt werd. In de 33e minuut viel de laatste van de 1e helft en dat was ook de 1e van Nika. Met welwillende medewerking van de keep werd een hard schot tot russtand, 4-0, gepromoveerd. Snel de warme kleedkamer in om te ontdooien.
Als wij in de 2e helft het niveau van de 1e konden vasthoudenmlagen wij weer op koers voor een nieuwe 10-0. Dat was de uitdaging. Maar al snel werd duidelijk dat daarvoor de lat te hoog lag. De kou, de aanhoudende regen en het gebrek aan spanning haalde de motivatie uit ons spel. SDOB was allang blij want die zagen de bui van een afstraffing al lang en breed hangen. Tochmwerd de score in de 7e minuut verder opgevoerd. Ditmaal was het Daisy in de rol van aangever die Nika haar 2e en onze 5e liet noteren. Hierna werd het een beetje een rommelpotje en kreeg Bobbizowaar ook wat te doen. Sterker nog, in de 18e minuut haalde SDOB de hatelijke 0 van het bord en was hun 2e dichter bij dan onze 6e. In deze fase liep Romee, na een schoffel van achteren, een vervelende enkelblessure op en is het hopen op een tijdig herstel voor aanstaande zondag. Na dit dieptepunt viel het enige hoogtepunt nog in de 44e minuut te noteren. In het middenveld werd Lisa door Laura aangespeeld. Een daverende pegel, vol venijn, vloog op prachtige wijze via de onderkant van de lat naar binnen. Het mooiste werd inderdaad voor het laatste bewaard. Al-met-al is 6-1, gezien de barre omstandigheden, ook een mooie uitslag. Gelukkig dat ik die nog wel weet te vermelden. Quote: ‘Ik weet het niet, het scorebord drijft nog ergens op zee’, antwoordde een trainer eens nadat hem naar de uitslag van eenverregende wedstrijd gevraagd werd.
En dan komend weekend. De topper tegen Oosthuizen staat op het programma. De kans op revanche.
Hopelijk dat wij met een compleet team ons gram kunnen halen.
Als wij 2 helften als vandaag de 1e helft spelen weet ik wie er met de 3 punten naar huis gaat.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SC Purmerland VR1 - SDZ VR1 : 10 - 0
Na de zeperd van afgelopen zondag troffen wij vandaag een Ideale tegenstander om ons gram te halen. Een vreemd ploegje. Thuis behalen zij dikke overwinningen en uit verliezen ze alles. Dus vooraf lagen er kansen om eens lekker aan het doelsaldo te werken. Zou ons dat lukken? Tot de 21e minuut telde ik een zestal hele dikke kansen en een tiental schoten, maar stond de 0-0 nog op het bord. Zou het weer zo’n wedstrijd worden waarin de keep naar grote hoogte groeit en scoren een onmogelijke opdracht lijkt te zijn? Quote: ‘Onze aanval is als een fles ketchup. Je weet nooit hoeveel er uit zal komen”. Nou, om het niet spannender dan noodzakelijk te maken, er kwam vandaag heel wat uit. Alleen de aanloop was wat lang. In die 21e minuut kwam een gekraakt schot van Lisa voor de voeten van Nika, dus 1-0. Toch duurde het tot aan de 44e minuut voordat wij de voorsprong wisten uit te breiden. Uit een corner van Roos wist Bobbi uit de kluts de 2e erin te prikken en binnen de minuut stond de 3e al op het bord. Een mooie aanval van Romee naar Daisy eindigde bij Mirka. Haar rentree, na een heel lange afwezigheid, werd bekroond met een ouderwetse knal, 3-0 ruststand.
In de rust beloofden wij elkaar het veld breed te houden en het vooral via de snelle combinatie te zoeken. Voordat het bal werkelijk geopend werd schoot Roos eerst nog op de paal en kreeg Daisy met een hilarische actie de lachers op haar hand. En toen ging het los. Minuut 17 liet een actie zien waarin iets zat waarvan ik al heel lang wist dat het een keer eruit zou komen. Sophie speelde op Nika en bood zich meteen weer aan voor een 1-2’tje. Vervolgens pikte zij nog een paar metertjes om aan te leggen voor een keurig geplaatst schot in het benedenhoekje. Dit was een soort van coming-out van een verdediger die ook graag wil scoren en dat nog goed kan ook. Heel mooi. Als 2 minuten later Mylou Lisa aanspeelt en deze met een lekkere pegel nummer 5 weet te noteren is de strijd allang gestreden en gaat het alleen nog om de hoogte van de uitslag en het nulletje achter te houden. De volgende treffer kwam op aangeven van Bobbi op naam van Daisy. Haar 1e van het seizoen en zeker nog niet de laatste. Dat gold niet voor de keep van DZS, die hield het voor gezien. Haar vervangster werd hartelijk welkom geheten door Nika met nummertje 7 en 8. En dan staat er nog een kein kwartiertje op de klok en rest ons de vraag of wij het tiental weten vol te krijgen 10 is een mooi getal en altijd leuk om te halen. Minuut 37, een fraaie aanval, Nika, Romee en de kegel van Lisa, 9-0. Nog 4 minuten op de klok. En ja hoor, in de dying seconds weet Roos Romee te vinden en is nummer 10 een feit. Direct hierna volgde het laatstefluitsignaal. Al-met-al een goede uitslag voor het doelsaldo en het rondje verdiend.
Ook leuk is de goede invalbeurt van Esther, de gestegen vorm van Liede en het feit dat Mirka zich ook weer aan het front heeft gemeld. Ik vrees dan ook dat SDOB er zondag aan moet geloven. Laten wij de lat niet alleen op de 3 punten leggen, maar ook op een score hoger dan in de uitwedstrijd. Dus 3-0 of meer. Afgesproken ? Ja, mooi!
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Monnickendam VR1 - SC Purmerland VR 1 : 4 - 2
De ene zondag is de andere niet. Zo bleek maar weer. Vorige week stapten wij, onder prachtige weersomstandigheden, met een vrolijk stemmende, 4-2 van het veld af. Vandaag, in de stromende regen, was de uitslag hetzelfde. Ditmaal helaas in het voordeel van M. Hoe kon dit zo gebeuren? In de openingsfase gingen wij verder met hoe wij verleden week geeindigd waren. Goed positiespel en fraaie combinaties.In de 2e minuut noteerde ik een aanval die liep van Nika, via Roos naar Romee die het balletje binnenkant voet leek binnen te tikken, maar niet dus. Dit was het 1e moment dat het verloop van deze wedstrijd had kunnen veranderen. Toch hielden wij M. in de tang en had Fleur nog niets te doen gehad toen zij bij de alleerste gelegenheid succesvol wisten af te ronden. Wij reageerden hier goed op. Romee testte het compacte keepertje met een schot en 2 minuten later was het Lisa die de keep testte. Inmiddels was wel duidelijk dat die geen bal klem hield en dit gaf de attente Romee een 2e kans. Haar inzet ging jammerlijk over. De volgende mogelijkheid kwam uit een corner genomen door Lisa.
De bal eindigde op het kopgrage hoofd van Bobbi en verdween net naast het doel. M. had het maar moeiijk met ons.
De as, die bestond aan een viertal rijpere dames, moest met een hoop geschreeuw en gedoe het team bij elkaar houden.
Het was buigen of barsten. En weer wisten zij uit een uitval via de sterke linksbuiten doeltreffend uit te halen en stonden wij met 2-0 achter. Wetende dat M. tot nu toe pas 3 tegentreffers heeft hoeven incasseren zou je kunnen doen denken dat wij het moede hoofd in de schoot zouden leggen.
Maar, niets van dat alles. Op een schot van Roos ketste de keep de bal weer het veld in en was de actieve Carmen er als de kippen bij om de aansluitingstreffer binnen te tikken.
Wij deden weer mee! Amper 3 minuten later raakte dezelfde Carmen vol de binnenkant van paal, maar vloog de bal het veld weer in.
Dit was het 2e moment dat het ons niet mee zat. Een ander ergerlijk feit was dat deze wedstrijd met maar 1 beschikbare bal gespeeld werd. Doordat de laatste vrouw het grootste genoegen schept in iedere bal die haar voor de voeten komt blind weg te peren, ligt het spel geregeld stil om weer een duik in de bosjes te nemen.
Dit komt de snelheid vanl niet ten goede. Inmiddels stond de onvoorspelbare Daisy in het veld.
Haar spel deed de dug-out bedenken om haar een eigen pagina op Media te geven. Een titel daarvan zou kunnen zijn: ‘De wonderbaarlijk motoriek van een ongeleid projectiel”.
De 2e helft begon weer met Carmen die ditmaal de lat wist te raken. Toch raakten wij het overwicht van de 1e helft een beetje kwijt en wisten wij ons geen mogelijkheden meer te scheppen. Bobbi ging haar cluppie, Feijenoord, 1 dorp verderop aanmoedigen en had een goede middag en wij kwamen op jammerlijke wijze op 3-1 achter te staan.
Toch bleef het een wedstrijd want wij wisten alsnog te scoren. Vanaf links begon Nika aan een dribbel.
Vanuit de dug-out werd haar door Edwin de assist gegeven.
Verbale aansporingen om te pegelen werd door haar op perfecte wijze uitgevoerd.
Onhoudbaar vloog de bal naar binnen, 3-2. Met nog een kwartiertje op de klok kon de uitslag nog alle kanten op. In onze drang naar voren lieten wij gaatjes in het middenveld vallen en dat werd ons fataal. Ook vanaf afstand werd Fleur voor de 4e maal gepasseerd. Frustrerend, want zij heeft amper een redding hoeven te verrichten, maar kreeg er toch 4 om de oren. M. was inderdaad bijzonder effectief. Dit was meteen ook de beslissing.Romee kopte nog over, maar dat was ons laatste wapenfeit en daarmee dropen wij letterlijk met een 4-2 nederlaag af.
Deze uitslag verandert niets aan de doelstelling. Eindigen bij de bovenste 4.
Om op koers te blijven zal aanstaande zondag SDZ ons volgende slachtoffer moeten worden. En dat gaat lukken, durf ik jullie te verzekeren. Quote: “Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt”.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Volendam (rkav) VR2 - SC Purmerland VR1 : 2 - 4
Vandaag traden wij in het strijdperk tegen Volendam. Het 1e team in een cyclus van 3. Daarna hebben wij alle ploegen 1 keer getroffen
en zal het duidelijk zijn of wij deze najaarscompetitie in de bovenste helft zullen gaan eindigen. Een veelscorend V laat zich in de uitslagen
goed met ons vergelijken. Dit leek op voorhand een spannend potje te worden. Hetgeen ook zou blijken. Onder zomerse temperaturen werd om 11. O00 uur afgetrapt. Quote: “Wij begonnen de wedstrijd met een te lage hartslag”, zei trainer Alex Pastoor eens na een heel vroege achterstand. Dit gold ook voor ons, in de 2e minuut wist V de score al te openen. Werkelijk alles ging hierbij mis. Balverlies in de opbouw, dekken aan de buitenkant en Sophie, die onbedoeld Jenna, laat vliegen. Als dan ook Fleur vastgenageld staat op een volkomen mislukt schot hobbelt de bal zomaar bij ons naar binnen. Typisch voorbeeldje van een valse start. Wij reageerden als door een wesp gestoken. In de 4e minuut raakt Nika voor het eerst de paal en deed ze dat in de 18e minuut voor de 2e keer. Kort hierna was het wel raak. Een lange aanval eindigt in een schot van Romee, wat een prooi van de keep wordt. Snel wil zij het spel voortzetten en belandt haar uittrap bij Maxi. Prompt wordt Romee weer aangespeeld en lanceert zij de bal, met een wel heel fraaie lob, over de verraste keep, 1-1. Inmiddels hadden wij de controle over het spel, maar bleef het continue attent zijn op de razendsnelle uitvallen van V. Inmiddels was wel duidelijk dat Bobbi haar beste wedstrijd van het seizoen aan het spelen was. Verdedigend, met als specialisme de sliding, maar ook, met een welhaast foutloze passing, stond zij vaak aan de basis van een gedegen aanvalsopbouw. Compliment. Het scorebord bleef tot aan de rust onaangeroerd, 1-1 dus.
Wat hadden wij o.a. van de 1e helft geleerd? Nou, scherp beginnen bijvoorbeeld. En wat bleek, na 3 minuten konden wij weer opnieuw in de achtervolging. Wederom knullig balverlies werd ditmaal wel met een heel mooi schot door V afgestraft 2-1. Net als in de 1e helft lag de snelle gelijkmaker, dit keer voor Romee, op de voetbalschoen. Maar helaas. Nika, terugkomend van een blessure, zag het vanaf de zijlijn met lede ogen aan. In de 15e minuut sloeg zij, op aangeven van Roos, voor de 1e maal toe, 2-2. En 6 minuten later, na een mooie lange aanval, voor de 2e maal. De voorsprong was daar, 2-3. Dit zouden wij niet meer weggeven, gewoon doorgaan en dat deed Roos. Van afstand troffen wij voor de 3e maal de paal. Om een Hattrick te maken moet je 3 maal in 1 helft scoren. Dat weet Nika. Zij is ervaringsdeskundige. Dat bleek in de 41e minuut, vanuit een daverende pegel, hoog in de korte hoek, een heerlijk doelpunt dat de eindstand van 2-4 opleverde. Quote: “Waar ook ter wereld je heen gaat, er zijn altijd 3 iconen die iedereen kent: Coca-Cola, Jezus Christus en Nika Jagtman”.
Ik wil het hele team de complimenten maken voor een heel sterke 2e helft, waarin wij weer iets van de oude glans zagen terugkeren. Elke week kruipen wij meer naar een topvorm toe. En dat zal aanstaand weekend ook nodig zijn. Uit naar Monnickendam treffen wij een directe concurrent voor een hoge eindklassering. Gelukkig hebben wij dan ook weer de beschikking over Lotte Bos en Liede. Daisy heeft vandaag eveneens de eerste meters gemaakt en daarmee lijken wij de personele problemen nu een beetje achter ons te hebben. Daarom heb ik er voor zondag alle vertrouwen in.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SC Purmerland VR 1 - GeuzeMiddenmeer VR5 : 17 - 0
Na 236 minuten kwam er een eind aan ons probleem om tot scoren te komen. Uit de allereerste corner draaide Lisa de bal haarscherp richting 1e paal waar Laura opdook en via een kopballetje de 1-0 op het bord zette. Als vervolgens Roos en Bobbi, beiden vanaf afstand, de keep met 2 vrolijk stemmende pegels weten te passeren, is de strijd in de 9e minuut al beslist. Hoe bedoel je dat wij het lastig vinden om het doel te vinden? Hoe moeilijk wil je scoren maken? Nou totaal niet, dus. Zo bewees Mylou zomaar. Ook vanaf randje strafschopgebied werkte zij de bal bij de tweede paal naar binnen. En dan is het al heel snel duidelijk dat dit een afdroogpartij zou gaan worden. Arm Geusen. Hun grootste nederlaag is 16-0 tegen Volendam. Zo hoog ligt de lat voor ons, dit gaan wij proberen te overtreffen. Nog 13 te gaan dus. In de wedstrijd tegen SDOB hebben wij heel veel op corners kunnen oefenen. Dat leverde toen niets op, maar nu wel. Weer vanaf links, weer lisa en ditmaal Romee die koppend scoort. De 25e minuut, corner vanaf rechts van Roos. Handsbal, penalty en dus een Fleurmomentje. Onze keep beschikt waarschijnlijk over de meest overweldigende pegel van ons allemaal, dus waarom niet. Arme keep, 6-0. Dit was meteen de gelegenheid voor een verheugend moment. De langverwachte rentree van Nika. Wat hebben wij haar gemist. En alsof zij er niet heel lang uit geweest is liep zij meteen ouderwets dartelend en slalommend haar tegenstander gek te maken. Amper 2 minuten in het veld stond zij aan de basis van een fraaie combinatie met Romee, haar passje en de afrondng van Lisa. Drie minuten later was het een schot van Lisa dat voor de voeten van Nika kwam, dus haar 1e en onze 8e. In de 35e minuut fungeerde Nika als aangeefster op Laura, die via de onderkant van de lat haar 2e mocht noteren. Als 2 minuten later ook Carmen zich aan het front heeft gemeld voor de 10e liggen wij met deze ruststand mooi op schema. Wat te verzinnen om het boeltje in de 2e helft ook weer messcherp te laten acteren? Allereerst Sophie, die na een zware week en nacht in slaap dreigde te sukkelen, wakker zien te houden. Dus in plaats van laatste man werd zij onze spits. Als zij zou weten te scoren kon zij daarna als keeper van de inspanningen bijkomen en het nulletje zien te behouden. Vervolgens zou Fleur met haar het tenue ruilen en ook in de spits gaan spelen.
In de 1e helft had bijna iedereen al weten te scoren, maar niet allemaal. Maxi, Esther en Sophie ontbraken nog op de lijst. Aan het team de taak om hun ook op deze lijst te krijgen. In de 5e minuut was het alweer raak. De keep loste een schot van Nika en Romee was er als de kippen bij, 11-0. Nog minimaal 6 te gaan. En dat ging lukken. Hiervan waren 3 treffers nagenoeg identiek. Op aangeven van achtereenvolgens Maxi, Esther en Fleur scoorden Sophie (jaja), Roos en Nika, alleen voor de keep, heel beheerst. Gewoon kijken, rustig een hoekje zoeken en terug naar de middenlijn om Geusen weer eens te laten aftrappen. Moeilijker is het niet. Inmiddels speelden wij met Brobbey in de spits. Inderdaad het kroeshaar heeft zij, maar ook het talent om als aanspeelpunt te fungeren. Als Roos weer eens een corner neemt blijkt zij ook nog kopsterk te zijn. Met een sierlijke boog zette Fleur nummertje 13 op het bord, dat de stand allang niet meer kon volgen. Dan staan wij al op 15. Nog 2 te gaan. Weer een corner van Roos en weer een kopbal die de treffer opleverde, ditmaal van Lisa. Ik kan mij niet herinneren dat wij in een wedstrijd zo veel uit corners en met zo veel kopballen wisten te scoren. Leuk! En dan, als de 45e minuut al loopt, gaat het nog om die 17e treffer. Maken wij die nog en zo ja wie? Geen Esther of Maxi maar Bobbi, dankzij de welwillende medewerking van de keep. Missie geslaagd!
In de competitiestand en het doelsaldo doen wij weer volop mee. Maar er is meer goed nieuws te melden. Daisy mag ook weer een balletje
meetrappen en Liede haar vakantie zit er ook bijna op. Dit geeft ons weer wat meer keuzes en dat zal nodig zijn. De eerstkomende 3 wedstrijden gaan beslissend zijn of wij in de bovenste helft blijven meedraaien. Ik heb er vertrouwen in. Komende zondag zijn wij vrij, dus alle pijntjes kunen genezen en 30 oktober wordt Volendam het eerste slachtoffer van onze dadendrang.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
AVV FIT VR1 - SC Purmerland VR1 : 0 - 0
Meestal is het zo dat als een wedstrijd met de brilstand Is geeindigd dat een doodsaaie pot voetbal is geweest. Nou dat gold in ieder geval niet voor vandaag. Ondanks de vroege aanvangstijd van kwart voor 10 waren de meiden vanaf de aftrap klaarwakker. Binnen 5 minuten waren wij al 2 maal alleen voor de keep verschenen. Beide inzetten leverden niet de zo gewenste vroege voorsprong op. Het mag allang geen geheim meer heten dat wij bijzonder moeizaam aan de treffers komen. De reden is duidelijk. Wij missen, door blessures, de broodnodige aanvalskracht en vooral het scorend vermogen. Dit terwijl ons veldspel best goed verzorgd is en wij daardoor onszelf ook voldoende mogelijkheden weten te scheppen. Zo ook vandaag weer. Als er 1 team was dat recht had op een treffer dan waren wij dat. Carmen wist 2 maal door te breken, schoten van Bobbi, Lisa en Roos levereden allemaal niets op. Dan maar scoren In de 45e minuut. Romee tot 2 maal toe. Normaal een zekerheidje maar helaas weer niet. De ruststand werd de beginstand. Tijd voor een versnapering want Sophie was jarig. Lekker en meteen wat extra energie. Een geruststellende gedachte is de wetenschap dat wij nog minstens 45 minuten hadden om aan de 0-0 iets te doen. Vol goede moed gingen wij daarmee aan de slag. Laura, gezegend met een boven mondale snelheid stuitte op het betonblok in het doel. Maxi en Roos probeerden het weer van afstand. Vrije trappen van Lisa en Bobbi, alles werd een prooi voor de keep. Maar dan toch, balverlies van FIT in de opbouw, de snelle omschakeling en de vrije doortocht voor Laura. Eindelijk werd de keep gepasseerd en verdween de bal over de doellijn. He, he, de terechte 0-1. Maar wat volgde was absolute verbijtering. De scheids bleek als enige buitenspel te hebben geconstateerd en keurde de treffer af. Een belachlijke beslissing waar niets meer aan te doen viel. Hoe moeilijk het ook is zit er dan niets anders op dan accepteren en doorgaan. Dat deden wij dan ook. Volgende moment was een schot van Naomi dat op de paal belandde. De terug ketsende bal kwam voor de voeten van Laura en verdween op onverklaarbare wijze naast het doel. Zelfs Mylou dacht de trekker over te halen, maar de keep weigerde te capituleren. Dit alles speelde zich af terwijl wij de absolute controle over de wedstrijd hadden. Verdedigend stonden wij zels imponerend te spelen. Niets maar dan ook niets werd weggegeven. Fleur had een snipperdag kunnen opnemen. Opvallend was dat met name Kim zich in positieve zin wist te onderscheiden. Verdedigend, maar ook aanvallend liet zij zich van haar beste kant zien. Tel daarbij op dat Lotte, Sophie en Naomi tot en met de 90e minuut geconcentreerd bleven spelen en dan Is het wel duidelijk dat FIT aanvallend totaal niet in de wedstrijd is geweest. Des te sneuer is het dan dat wij onszelf als team hiervoor niet met de volle buit weten te belonen. En dan wordt het ook wel duidelijk waarom FIT dit gelijkspel als een overwinning wist te vieren. Jammer, maar helaas. Maar het goede nieuws is dat er zondag weer een gelegenheid is. Dit keer tegen Geuzen-Middenmeer. Hun doelsaldo na 3 speelronden is 1-40! Ik beloof jullie dat als dit weer een 0-0 wordt ik de cornervlag met paal en al zal opeten. Dit willen jullie me toch niet aandoen, he? Quote is deze keer voor Bobbi. Feijenoordspeler en later ook trainer Mario Been heeft een keer na onterecht puntverlies gezegd: “Ik rij straks naar het politibureau om aangifte te doen van diefstal”. Dat gevoel kreeg ik vandaag ook een beetje.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SC Purmerland VR1 - VV Oosthuizen VR1 : 0-3
Wat te denken als het na 31 minuten al 0-3 staat? Van Oosthuizen was bekend dat zij de laatste 2 wedstrijden 20 keer gescoord hadden zonder 1 tegendoelpunt te hebben hoeven incasseren. Het feit dat 0-3 ook de eindstand werd, zegt net zoveel over wat de oorzaak was. Het is bekend dat wij een waslijst aan afwezigen hebben. Nadeel hiervan is dat wij afhangen van de bereidwilligheid van de Zaterdag en Onder-20 om nog een extra wedstrijdje te wliien spelen. Gelukkig is er enig licht aan het eind van de tunnel en is hopelijk eind oktober een situatie ontstaan die als ‘normaal’ valt te omschrijven. In de najaarscompetitie is ons doel om bij de bovenste 4 te eindigen. Daarna gaan wij de voorjaarscompetitie beginnen en als dat net zo verloopt als afgelopen seizoen kan dat zomaar heel leuk gaan worden. Maar allereerst de wedtrijd van vandaag tegen Oosthuizen. Wat valt er van hun te zeggen? Nou bijvoorbeeld dat zij veel snelheid voorin hebben en dat het centrale verdedigingsduo een bepalende rol speelt. Veelvuldig inschuiven van 1 van die 2 zorgde voor een overtal situatie op het middenveld. Hierdoor ontstond een domino-effect en kwamen wij steeds een stapje te laat. Op de steekpassjes kun je vervolgens wachten en strafte zich dit bij de 1e poging tussen de palen meteen af. Een ander punt waardoor wij het zwaar hadden was de onrust aan de bal. Te gemakkelijk speelden wij naar de verkeerde kleur en maakten wij O. hierdoor alleen maar sterker. Rondom de 31e minuut werd de wedstrijd feitelijk al beslist als het verdedigend 2 maal niet klopt en dit ook direct word afgestraft. Inderdaad heel effecient. Nauwelijks kansen toch 3 maal scoren. Op dat moment dreigde een afstraffing. Dat dat uiteindelijk niet plaats vond, is dan weer een compliment aan ons. Hoewel de stand iets anders zegt, is het kwaliteitsverschil helemaal niet zo groot.
Dit bleek ook in de 2e helft. Hierin waren wij gelijkwaardig. Feller in de duels en compacter spelend kwam O daardoor nauwelijks meer dreigend in Fleur haar zichtveld en beleefde zij een rustige 2e helft. Aanvallend wisten wij helaas ook niet veel dreiging te veroorzaken. Onze afwezigen zijn vooral de speelsters die aanvallend vaak het verschil maakten.Dus is dat logisch te noemen en zal het goed gaan komen. Quote: "Een voetbalteam is als een mooie vrouw, maar als je haar dat niet vertelt vergeet zij dat ze mooi is”. Komend weekend reken ik wel weer op de 3 punten. Hoewel, FIT, aanvangwedstrijd kwart voor 10! Hoe fit zijn wij dan? Gelukkig bepalen jullie dit
helemaal zelf, dus dat zit goed, toch?
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SDOB VR1 - SC Purmerland VR1 : 0 - 2
En de kop is eraf. Vandaag was de aftrap voor de najaarscompetitie. Wij lijken wel weer pupillen. Samen met 7 andere teams spelen wij voor de winterstop om bij de onderste maar liever de bovenste 4 te eindigen. Waarna wij na de winterstop de voorjaarscompetitie gaan spelen. SDOB was de 1e tegenstander waartegen wij in het strijdperk moesten treden. En dit met een team waarin weer een vijftal spelers ontbrak. Dankzij Laura, van het zaterdagteam, konden wij toch nog een volledig elftal op de been brengen. Nadat er een scheidsrechter gevonden was trapten wij om 7 over 12 af. Het werd al snel duidelijk dat wij meer kwaliteit in het veld hadden staan dan SDOB, dat voor een flink deel uit ex Ilpendammers bestond. Maar het kwaliteitsverschil in de stand tot uitdrukking brengen is tot nu toe ons grootste probleem. Roos was een aantal keer dreigend met afstandschoten, Laura was onrustig in de afwerking en corners van Lisa gaven grote kansen, maar geen doelpunten. Tot de 19e minuut een pass van Maxi bij Lisa kwam. Was het een voorzet, of ...? Maakt niet uit, hoog in de korte hoek werd de keeper verrast en staat er toch 0-1 op het bord. Een minuut later was het in dezelfde korte hoek dat een inzet van Laura nu wel een prooi van de keeper werd. Toch werd zij succesvol. Een van de vele vele corners die wij kregen leidde in de 35e minuut tot de 0-2. De bal van Lisa werd vol op de pantoffel genomen door Laura en vloog via de 2e paal naar binnen. Lekker! De 3 punten leken al zeker, want aanvallend was S. totaal onmachtig. Prakisch alle duels werden door Carmen, Sophie, Naomi en Bobbi gewonnen en dan is het lekker voetballen. Toch bleef de stand de stand.
Voor de 2e helft luidde de opdracht om weer scherp te beginnen en S. geen enkele illlusie te gunnen op het behalen van een resultaat. Deze 2e helft kunnen wij samenvatten als 1 grote training op het nemen van corners. Wij hebben er minstens een tiental mogen nemen die allemaal een gevaar opleverden, maar op wonderbaarlijke wijze geen enkele treffer. Kopballen van Roos, Maxi en Romee, schoten van Naomi, Mylou, allemaal niets. En plotsklaps is er die ene uitval die altijd wel een keer komt. Dat gaf Fleur de gelegenheid om te bewijzen dat zij nog niet in slaap gevallen was en waardoor zij het nulletje veilig kon stellen. Hierbij kwamen 2 quotes uit het boekje in mij op. Nummer 1: “Een keeper is een keeper omdat hij niet kan voetballen”. En nummer 2: “Als je een goed team wilt samenstellen dan moet je niet met een spits maar met een keeper beginnen”. Fleur kies maar uit welke je het meest bevalt.
Om een lang verhaal kort te houden. Beide partijen lieten het bij 0-2.
Aanstaande tegenstander lijkt van een andere orde te zijn. Oosthuizen heeft met een 13-0 zege meteen flink toegeslagen en bezet op
doelsaldo de 1e plaats. Ergo conclusio; wij kunnen aan de bak.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SC Purmerland VR1 - Saenden VR1 : 0 - 1
Op 18 september speelden wij de 3e en laatste bekerwedstrijd. Het verslag van de slag tegen De Rijp is op fraaie wijze door Romee aan het papier toevertrouwd. Deze seizoensopener eindigde in een 1-1 gelijkspel. Dus het was zaak, dat als wij wilden doorbekeren, wij de uitwedstrijd tegen WSV30 tot een goed eind moesten zien te brengen. Bij subtropische temperaturen werd er afgetrapt. Het zag er van onze kant meteen al leuk uit. Dominant vanaf het begin was het wachten op onze openingstreffer. En die viel al in de 12e minuut. De splijtende assist was van Carmen en Romee wist hier wel raad mee, dus 0-1. Dat zou nog lekkerder moeten voetballen, maar helaas kreeg Liede last van haar sociale hart. In haar voorlopig laatste westrijd dacht zij WSV een klein duwtje in de rug te moeten geven en liep zij de voorzet bereidwillig in eigen doel. Vooraf vertelde zij het gevoel te hebben te gaan scoren en dat is haar gelukt 1-1. Tevens de russtand. In de 2e helft bleek WSV meer last van de temperatuur te hebben dan wij en kachelden zij steeds meer in. De gelegenheid om het krachtsverschil ook in de stand tot uitdrukking te brengen. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. In de 33e minuut trof Roos op prachtige wijze van afstand de lat. Inmiddels zaten wij al in de slotfase en was het opnieuw Carmen die de assist leverde voor de winnende treffer. Randje strafschopgebied haalde Naomi doeltreffend uit, hiermee waren de 2-1 en de 3 punten verzekerd. Over Naomi gesproken, van haar heb ik een leuk boekje gekregen. Getiteld “Ík ben getrouwd met voetbal en ga vreemd met mijn vrouw’. En dit boekje staat vol met quotes over voetbal. Ik heb het doorgelezen en moet constateren dat het kantine- of kleedkamerhumor is, waar vrouwen niet altijd even goed ut tevoorschijn komen, maar dit wel op een ‘vriendelijke’manier. Vandaag moest ik denken aan Daisy. Quote: De meeste lange speelsters zijn technisch zwak, omdat hun voeten ver van hun hersenen zitten”. Herkenbaar, maar dat neemt niet weg dat nu zij een enkelblessure heeft wij haar nu al heel erg missen. Zoals al eerder gezegd stond 18 september de beslissende wedstrijd tegen Saenden op de kalender. Door een eerder op de dag verrassende nederlaag van De Rijp tegen WSV hadden wij aan een gelijkspel genoeg. Werden wij afgelopen week nat van de hitte, nu werden wij zeik- en zeiknat van de plensende regen die in volle bakken naar beneden kwam. Saenden heeft het 1e halve uur achter de feiten aangelopen maar stond er nog steeds 0-0 op het scorebord. Achteraf is deze fase ons fataal geworden. Wij wisten het goede spel niet vast te houden en zagen Saenden meer en meer in de wedstrijd komen.
Een beeld dat zich in de 2e helft voortzette. Uiteindelijk gaf een corner, die in een kluts eindigde, de beslissing. Een heel lullig balletje huppelde over onze doellijn. Dit terwijl Fleur de hele wedstrijd geen redding heeft hoeven te verrichten. Sneu. Goede nieuws was dat er nog een kwartier speeltijd op de klok stond. Met hernieuwde energie trapten wij af. Plots was het spelbeeld weer zoals in het begin. Saenden kwam er nauwelijks meer aan te pas, maar weigerde te capituleren. Zelfs in de laatste minuut eindigde een inzet van Chimene nog op de paal, maar bleef het dus 0-1. Met andere woorden Saenden bekert verder. Quote: Áls je heel objectief naar deze wedstrijd kijkt, dan vind ik niet dat de beste ploeg gewonnen heeft. Dat is scorebord-journalistiek’. En zo is het.
Conclusie is dat wij 3 goede oefenwedstrijden hebben gespeeld, waarin het gemis van 5 basiskrachten zich liet gelden. Aangevuld met speelsters uit de zaterdag en onder 20 waren dit leerzame potjes. Volgende week is de aftrap voor de najaarscompetitie. De 1e die eraan moet geloven is SDOB.
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SC Purmerland VR1 - De Rijp VR1 ; 1-1
Zondag 4 september begon de bekercampagne! Onze vlammende Nika en stoorzender Mirka schitterde op de vip tribune ivm blessures. Carmen, Mylou en Demi waren alle 3 afwezig, dus begonnen wij al met 5 meiden minder. Onze regel coach Lisa wist het gat op te vullen met Esther, Laura, Emma en Chimene, meiden bedankt voor het meespelen! Daarbij kwam ook nog kijken dat onze 2 ervaren trainers (haha) niet aanwezig waren, Marcel onze interim coach bedankt! Voor de wedstrijd heeft Marcel samen met zijn assistentes Nika en Mirka een opstelling gemaakt. Helaas bleek tijdens de warming up dat Naomi niet fit was en zo kwam er een plekje voor Esther vrij in de basis. Vandaag begonnen wij met een wedstrijd tegen de Rijp. Die wedstrijd doet ons herinneren aan 2 jaar terug toen wij met 1-0 verloren. Hierdoor was iedereen vandaag gebrand om te winnen. Om 13:30uur precies floot scheidsrechter Jan om de wedstrijd te starten. Meteen was te zien dat wij niet weken stil hebben gezeten. We vochten voor duels, er werd aardig wat afgerend en met goed positiespel, kwam in minuut 14 de beloning. Een corner van Lisa werd een scrimmage voor het doel met Roos die een tegenstander uitkapt en met rechts de bal in de hoek schuift, 1-0. Nog geen 3 minuten later was het helaas door een penalty alweer 1-1. Hier en daar kregen wij in de eerste helft nog kleine kansen, de grootste kans was een vrije trap van Lisa, maar helaas de bal gaat op de lat.
Na 50 minuten te hebben gespeeld vond scheidsrechter Jan het tijd voor de rust. Esther en Lotte moesten weg en Emma last van de warmte samen met suiker te kort kon de tweede helft niet meer spelen. Hierdoor bleven wij met 11 meiden over dus geen wissels meer. De tweede helft speelde meer af op de helft van de Rijp. Laura maakte het de linksback flink lastig en kwam driemaal tot een voorzet, maar helaas de bal gaat er niet in. De grootste kans was voor Daisy maar de keeper pakte de bal. Bij ons achterin stond het sterk, waardoor de Rijp maar tot kleine uitbraken kwam. De complimenten aan Sophie, Liede, Bobbi en Maxime. Fleur stond ook lekker te keepen en maaide nog een tegenstander tegen de grond maar scheidsrechter Jan gaf niet nog een penalty. In de laatste minuut kregen wij nog een corner, Daisy die de bal opvangt met haar buik en Roos die schiet, maar helaas ook deze bal pakt de keeper.
Meiden ik denk dat Edje en Appie hadden genoten van ons. Doelpuntenmaakster Roos is women of the match. Volgende week wacht ons de wedstrijd tegen WSV30.
