Purmerland VR1 - KFC VR1 (0-2)
Vandaag stond voorafgaand aan de wedstrijd een heuse fotosessie gepland. Dit is het sluitstuk van een soort van professionalisering van de damesafdeling. Alles is inmiddels tot in de puntjes verzorgd. Sponsoren hebben fors geinvesteerd in nieuwe tenues voor werkelijk alle weersomstandigheden. Trainers lopen er picobello bij en de trainingsopzet is aangepast. Een flinke rol in dit alles was weggelegd voor Lisa en Roos. Haar broer, Valentijn, stond vandaag, gewapend met een imposante fotocamera, op statief, tegenover de selectie om deze op de gevoelige plaat vast te leggen. Tevens werd individueel van eenieder een actuele foto voor op de site gemaakt. Dat hierbij ook een verwachtingspatroon voor wat betreft de resultaten geldt, klinkt dan als logisch. Onze positie op de ranglijst is hoopgevend. Kijkend naar het speelschema zijn de komende weken bepalend of wij ons nestelen aan de top of een middenmoter blijken te zijn.
De eerste serieuze test is KFC, een ploeg in de categorie ‘altijd lastig’. Ons begin was alarmerend slecht. In de 2e minuut trof K. onze paal. Was dit een voorbode voor wat ons verder te wachten zou staan? Was de totale afwezigheid het gevolg van een gebrek aan focus? Zaten wij in gedachten nog bij de fotosessie? Wie het weet mag het zeggen. Slordig, gehaast en onnauwkeurig spel legden wij op de mat. Een geluk bij een ongeluk was dat K. dat niet direct in de stand tot uitdrukking wist te brengen. Onze enige kans ontstond in de 20e minuut uit een corner. De kopbal van Roos sneuvelde op de doellijn. Tot aan de rust bleef de brilstand op het bord gehandhaafd.
Gelukkig hadden wij een kwartier om de lethargie van ons af te werpen. Pupil van de week, Julia, zat erbij en keer ernaar. Wat zal zij gedacht hebben? Over de 2e helft kan ik kort zijn. Deze was van onze kant hetzelfde als de 1e. Het verschil ontstond doordat K. de kansen nu wel wist te benutten. In de 28e en de 40e minuut wisten zij dit in de stand tot uiting te brengen en was de 0-2 nederlaag een feit. Een terechte uitslag. Wij zijn in de hele wedstrijd niet in staat gebleken hun keep ook maar tot 1 redding te dwingen. Bizar!
Relativerend kun je stellen dat in elk seizoen er wel een keer zo’n wedstrijd tussen zit. Gelukkig hebben wij die dan gehad en kunnen wij nu verder met wat wij ook kunnen: lekker voetballen. Zaterdag hebben wij de gelegenheid om dit te kunnen laten zien. IJmuiden, een directe concurrent, staat ons op te wachten. Een mooie kans op revanche.
Albert de Braaf.
Blauw-Wit VR1 - Purmerland VR1 (2-3)
Om 16.30 uur! (wat een tijdstip) trapten wij af tegen Blauw-Wit. Zij hebben 2 wedstrijden gespeeld en beide verloren. Kanttekening is wel dat dat tegen de nummers 1 en 2 is geweest. Dus wat vooraf hiervan te denken? Er is maar 1 manier om hier achter te komen en dat is gewoon lekker gaan spelen.
Zo gezegd, zo gedaan. Vanaf het begin waren wij de bovenliggende partij. Wederom met Chimene, het talent uit het team van Fleur, in onze gelederen. Dat zij er wel zin in had, bleek al snel. Nadat een inzet van haar in de 3e minuut op de paal belandde, was het 10 minuten later wel raak. Foutje in de opbouw bij B-W leverde haar balbezit op. Het geplaatste schot viel via de 2e paal binnen, 0-1 en de vlotte voorsprong. Op aangeven van Chimene raakte Roos, van afstand, nog de lat boven de keep, maar bleef het bij 1. Wat betreft het vertoonde spelbeeld hoefden wij, langs de lijn, ons niet ongerust te maken. Verdedigend was alles onder controle en functioneerde ons middenveld ook naar behoren. Het was dus wachten op het moment dat wij dit in de stand tot uitdrukking wisten te brengen. En dat moment kwam in de 30e minuut. Het was ook een moment waar ik heel blij van werd. Waarom? Nou, om de volgende reden. Een van de vriendelijkste meiden presteerde het 3 seizoenen geleden om in 1 helft een heuse hattrick te produceren. Dat waren tot nu toe ook de 3 laatste doelpunten. Zij zit inmiddels in een transitie, jazeker, en wel van middenvelder naar aanspeelpunt in de spits. Logischerwijs komt zij daardoor ook meer in scoringspositie. En zie, Romee weet met een steekbal Chimene te vinden. De goede voorzet komt in de loop van Lotte, want over haar heb ik het, en eindigde in de 0-2. Van zulke dingen kan ik nou gelukkig worden. Tot de rust was er weinig spektakel.
En dan de 2e helft. Deze gaf een heel ander spelbeeld te zien. B-W was door de trainer op scherp gezet. Dat bleek vooral nadat wij eerst op 3-0 waren gekomen. In de kluts vloog de bal via Romee achter de verraste keep naar binnen. Strijd gestreden? Nou nee, integendeel. Het begon nu pas. Felle duels, in het veld maar ook langs de lijn. Het zal niet vaak zijn voorgekomen dat Jacob het tegen het verbale geweld van de coach van B-W moest afleggen. Met overslaande stem spoorde hij zijn troepen tot het uiterste aan en met succes. Binnen 10 minuten werd het via 3-1 zo maar 3-2 en moesten wij voor puntverlies gaan vrezen. Door reddingen van Fleur kropen wij een aantal maal door het oog van de naald. Via (ongelukkige) wissels werd de organisatie weer op orde gebracht. Van onze suprematie van de 1e helft was weinig meer over. Meer op karakter dan met goed voetbal wisten wij de 3 punten uiteindelijk toch nog over de streep te trekken. Dat was het positieve. Na de wedstrijd ging het echter vooral over het wisselbeleid. Hier zal het laatste woord nog niet over gesproken zijn, schat ik zomaar.
Hopelijk staan, op zaterdag de 28e, alle neuzen weer dezelfde kant op. Want dan wacht ons de volgende uitdaging, het altijd vervelende KFC. Kijkend naar de stand dan zie ik dat wij goed mee doen in de bovenste regionen. Iets dat wij graag zo willen houden. Dus gewoon weer een driepunter.
Albert de Braaf.
Purmerland VR1 - DZS VR1 (4-1)
Vandaag was de kans op revanche. DZS, dat ons op doelsaldo uit de beker geknikkerd heeft, stond nu voor de competitie aan de andere kant van de middenlijn. Voordat wij aftrapten deed pupil van de week, Cathelijne, alvast voor hoe wij hun pijn konden doen. Soepel slalommend slingerde zij zich door de defensie om vervolgens het balletje koeltjes in de hoek te schuiven. Zo doen wij dat. Aan ons om dit goede voorbeeld te doen volgen.
Wederom na 14 minuten bleek Mirka goed naar Cathelijne gekeken te hebben. Ook zij scoorde met een bekeken schuiver in het hoekje en opende hiermee het bal, 1-0. DZS kon hierop niet reageren en moest het initiatief aan ons laten. Tien minuutjes later was het opnieuw raak. Van Lisa is bekend dat zij een goede traptechniek heeft en met medewerking van het windje draaide haar corner prachtig direct via de binnenkant van de 2e paal naar binnen, 2-0. Inmiddels waren wij bezig om onze beste helft tot nu toe te spelen. De beloning daarvoor kwam in de 42e minuut. Met Lotte Bl. in de spits werd een pass van haar door Nika op waarde geschat. De goede aanname, kapbeweging en afronding In de verre hoek betekende een solide 3-0 bij rust. Dit doelpunt brak voor Nika ook de ban en was haar 1e doelpunt. Er zullen er nog vele volgen.
Het risico van een goede 1e helft is dat in de rust een soort van gemakzucht in de hoofden sluipt. De strijd lijkt immers gestreden en de zege binnen. Gevaarlijk. Dus opnieuw scherp beginnen. Dat leek te lukken. Na amper 2 minuten mocht nu Lotte Bl. op aangeven van Nika aanleggen. Helaas belandde de inzet net naast. Pogingen van Liede en Roos leverden ook niets op. Terwijl het wachten was op onze 4e vierde viel aan de andere kant de 1e van DSZ. Een lekkere pegel was Fleur te machtig, 3-1. Echt spannend werd het niet meer. De achterhoede met Lotte Bo., Sophie, Naomi en Carmen is ijzersterk. Een geruststellende gedachte. Als wij inderdaad uit de kansen die wij ons weten te scheppen ook de doelpunten blijven maken, kunnen wij deze competitie nog een heel eind komen. Het slotakkoord werd, na een assist van Romee, door Liede gegeven. Een zuiver schot, hoog in de verre hoek, bracht de eindstand op het bord, 4-1.
Kijkend naar de ranglijst zie ik een valkuil. Komende zaterdag spelen wij tegen Blauw-Wit. Zij staan puntloos onderaan, maar hebben wel tegen de nummers 1 en 2 gespeeld. Dus van onderschatting mag totaal geen sprake zijn. Lukt dat, dan zie ik de 3e zege in successie opdoemen.
Albert de Braaf.
OSV VR1 - Purmerland VR1 (1-2)
En ineens vonden wij onszelf op een donderdagavond, met kunstlicht op ons trainingsveld, tegenover OSV voor een heuse competitiewedstrijd. Inderdaad de inhaalwedstrijd van 30 september. Dit was de kans om de schlemielige nederlaag tegen De Blokkers uit onze hoofden te spelen. Een doordeweekse wedstrijd is altijd lastig in verband met de nodige afzeggingen. Wij misten Lisa, Sophie en Nika. En dat zijn niet de minsten. Een voordeel van trainen met 3 teams is dat de grenzen tussen de teams zijn weggenomen. Dus vervangers waren snel gevonden. Esther, Chimene en in de 2e helft Amy completeerden het team weer tot volle oorlogssterkte.
Om 20.00 uur trapten wij af. Over de 1e helft kan ik kort of lang zijn. Wil ik alle kansen en mogelijkheden beschrijven dan wordt het een lang tot heeeeeel lang verslag. Want wij liepen er aan alle kanten doorheen. De verdediging van O. was inderdaad een geitenkaas, maar scoren? Ho maar. De oogst bij rust was 1 schamele treffer. Leuk is dat deze op een manier tot stand kwam die wij graag willen zien. Diepgang over de rechterflank van Liede, haar messcherpe voorzet die bij de 2e paal in de voeten van Chimene terecht kwam, betekende de 1-0. Dit was in de 14e minuut. Gezien het spelbeeld verwacht je dan met een geruststellende 4-0 of zoiets de rust in te gaan. Maar wat bleek? Welgeteld het enige schot van O. vloog via de lat achter Fleur naar binnen. Wat een domper!
Nog 45 minuten om onszelf recht te doen. Wederom in de 14e minuut kwamen wij opnieuw op voorsprong. De bedrijvige Roos stichtte zoveel onrust in het strafschopgebied van O. dat een verdedigster pardoes in eigen doel schoot. Ik noteerde 1 assist van Roos en een 2-1 voorsprong. In de 20e minuut belandde een mooi afstandsschot van Chimene op de lat. Maar bleef het bij een benauwde 2-1. Inmiddels had Amy ook haar debuut gemaakt. Centraal achterin speelde zij, gesteund door een in topvorm verkerende Naomi, een sterke wedstrijd. Verdedigend gaven wij niets weg en aanvallend wisten wij het net ook niet meer te vinden. Dus is de conclusie dat de eerste 3 punten binnen zijn. Weliswaar tegen een team dat naar mijn schatting onderin mee gaat doen. De komende weken zullen wij ons echt nog moeten gaan verbeteren willen wij bovenin onze rol nog gaan spelen.
De eerste die het volgende slachtoffer van onze dadendrang gaat worden, Is DZS. De allereerste wedstrijd dit seizoen, voor de beker, eindigde in een gelijkspel, 1-1. Een mooi meetmoment om te zien welk team zich afgelopen maand beter heeft ontwikkeld.
Albert de Braaf.
Purmerland VR1 - Blokkers VR1 (3-4)
Zaterdag, 23 september 15.00 uur, was dan de aftrap van weer een nieuw seizoen. Aan de andere kant van de middenlijn stond ons trappelend van energie een oude bekende op te wachten. Maar voordat scheids Simon de wedstrijd voor geopend verklaarde, was daar eerst een moment voor de pupil van de week. Lilian, een groeibriljantje uit de jeugd, mocht vanaf de middenstip aan een solo beginnen richting doel van De Blokkers. Slalommend werden 4 tegenstanders in de luren gelegd, maar strandde haar inzet helaas op de handen van de keep. Hierna nestelde zij zich met een fraaie gesigneerde bal onder de armen naast mij in de dugout. Gezellig hoor.
De wedstrijd was al 20 minuten aan de gang toen de allereerste counter van De Blokkers meteen ook de openingstreffer opleverde. Een uitbraak over rechts eindigde in een scherpe voorzet welke door de spits binnen gelopen werd. Dit was een tegenvaller te noemen omdat wij de controle hadden en het wachten leek op het moment dat wij gingen scoren. Dat zou ons tot aan de rust niet lukken De tweede helft, richting de kantine, moest de beslissing gaan brengen. In de 8e minuut was het de scherpe Maxi die de bal zomaar van D. B. In de voeten geschoven kreeg en hiermee wel raad wist, 1-1. De wedstrijd kon opnieuw beginnen. Amper 3 minuten later gingen wij in de opbouw in de fout en profiteerde D.B. hiervan, 1-2. Wij reageerden hierop als door een wesp gestoken. In de 15e minuut penetreerde Roos het vijandelijk strafschopgebied en rondde zij, praktisch vanaf de achterlijn, heel fraai af, 2-2. En als wij, via Bobbi, 2 minuten later uit een vrije trap en de kluts, wederom scoren, staan wij voor het eerst op voorsprong, 3-2. Dit was de fase waarin ik het gevoel kreeg dat de eerste driepunter binnen was. Maar de historie heeft ons geleerd dat wedstrijden tegen D.B. spannend tot aan de laatste minuut zijn. Zo ook deze uitvoering. Opnieuw uit een uitbraak, ditmaal over links, werd de snelle spits bij de 2e paal gevonden en stond het weer gelijk, 3-3. In de 30e minuut kwam de eindstand op het bord. Een te korte terugspeelbal werd een onderschepping en de 3-4. Terecht of onterecht, wie zal het zeggen? Het betekent wel dat wij een valse start gemaakt hebben. Deze wedstrijd deed mij sterk denken aan Ajax-Olympic Marseille. Bijna alle doelpunten, voor en tegen, waren het gevolg van slippertjes. Kortom iets voor verbetering vatbaar.
Aangezien de wedstrijd tegen OSV uitgesteld is, staat voor komende zaterdag DZS op het programma. Inderdaad, het team dat wij in de beker al troffen. Toen 1-1, nu de overwinning?
Albert de Braaf.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Voorbereiding en de Bekerduels
Op dinsdag 1 augustus is het seizoen 2023-2024 voor geopend verklaard. Vroeger dan ooit werden de eerste zweetdruppels op het kakelverse nieuwe kunstgras gesproeid. Dat gras is niet het enige dat vernieuwd is. Wij hebben, in de persoon van Jacob Witzenhausen, een nieuwe hoofdtrainer. Jacob heeft zijn sporen in het Amsterdamse ruimschoots verdiend. Buitenveldert, Zeeburgia en Ajax staan o.a. op zijn palmares. Ook de trainingsopzet is veranderd. Wij zijn van Zondag1 naar Zaterdag1 verhuisd. Samen met Zaterdag2 en Onder 20 wordt in 1 groep getraind. Dat dit in de praktijk zijn voordelen oplevert is nu al bewezen. Gedurende de loop van augustus werd de groep groter en groter. Jacob probeert een andere manier van voetbal in te voeren. Op basis van een loeisterke conditie wordt geprobeerd in een hoge intensiteit zo snel als mogelijk de weg naar het vijandelijk doel te vinden. Dit ligt voor het ene team dichter bij de al gehanteerde speelwijze dan voor het andere team. Voor de Zaterdag1 was het een tamelijke cultuurschok. Dit team is de laatste jaren opgevoed in een systeem waar combinatie- en positiespel voorop stonden. Kortom, het team moest proberen zichzelf weer zo snel als mogelijk opnieuw uit te vinden. Als meiden in dit nieuwe systeem dan ook nog op nieuwe posities terecht komen, is dat een niet geringe opdracht. Vastigheden, automatismen en patronen vallen weg. Zoals in elke verbouwing geldt hiervoor ook dat het met troep begint voordat het mooie nieuwe tevoorschijn komt. Een goede graadmeter om te zien hoe ver wij met deze ‘verbouwing’ zijn, zijn de bekerwedstrijden.
Purmerland VR1 – DZS VR1 (1-1)
Zaterdag 3 september trapten wij af om, na 1 maand strakke trainingen, te zien hoe onze inspanningen zich in wedstrijdverband laten vertalen. Met mijn nieuwe, fraaie, notitieblokje op de schoot zat ik paraat om alle memorabele momenten te noteren. In de rust keek ik verbaasd op dat de pagina nog steeds leeg was. Geen enkel doelpunt, zelfs geen enkele geslaagde doelpoging, wisten wij te noteren. Dit terwijl wij met tomeloze energie aan de gang waren. Heel veel geren en duels waarbij de bal net zo makkelijk veroverd werd als vervolgens weer weggegeven. Het beeld laat zich het beste omschrijven als dat van ADHD-voetbal. Aan goede bedoelingen geen gebrek, maar dat wij het type spel nog niet beheersen werd pijnlijk duidelijk. Dan de 2e helft dan maar. Het was nog steeds warm, maar dat was aan het spel niet te merken. Het bleef energiek ogen, maar overleg was ver te zoeken. Misschien dat uit een dood spelmoment de ban gebroken kon worden. Een corner, Lisa achter de bal, fraai indraaiend naar de 2e paal, kon de ingelopen Roos haar kopgrage hoofd tegen de bal zetten. Keeper kansloos en de 1-0 op het bord. Nu meteen doorgaan. Van afstand werd het doel driftig onder vuur genomen, maar de inzetten vlogen over, naast of werden een prooi voor de keep. Echte uitgespeelde mogelijkheden deden zich niet voor. Daarvoor was ons spel te gehaast en onzorgvuldig. Omgekeerd werd DZS op de counter dreigender en kwamen zij uiteindelijk in de 29e minuut langszij. Een uitval over onze linkerflank eindigde in een voorzet die bij de 2e paal ingetikt werd, 1-1. Dit werd ook de eindstand. Conclusie na deze 1e wedstrijd is dat het met de conditie en strijdlust wel goed zit.
Purmerland VR1 – Purmersteijn VR1 (11-1)
Aangezien de 2e wedstrijd, door een afzegging van OFC, niet doorging, was dit alweer de laatste bekerwedstrijd. Purmersteijn had de vorige week met maar liefst 11-0 verloren van DZS. Dus de opdracht vooraf was duidelijk; wilden wij als 1e eindigen dan moet er met minimaal 12 doelpunten verschil gewonnen worden. In de 16e minuut werd de score uit een ingooi van Max op Mirka door de laatste met een daverende pegel bekroond. Hierbij liep de keep een polsblessure op, waardoor zij zich moest laten vervangen. Dat de nieuwe keep met minder talent gezegend is bleek al snel. Van een misverstandje wist de attente Max te profiteren, 2-0. Dit was tevens de ruststand. Voor de 2e helft lag er een helse opgave voor ons klaar om de doelstelling alsnog te halen. 45 minuten voor 10 doelpunten, dat lijkt onmogelijk. Toch hebben wij in vorige seizoenen laten zien dit tegen een tegenstander van dit niveau te kunnen presteren. Dus aan de slag! Minuut 7 lost de keep een schot van Lisa en is Liede er als de kippen bij om haar 1e te noteren, 3-0. En vanaf nu ging het snel met de score. Mirka, na een rommel- de-bommel solo 4-0. In de 17e minuut was het in 2 instanties Roos die nummer 5 op het bord zette. En dan, volkomen onverwacht, weet P. na balverlies in de opbouw hun 1e gelegenheid meteen tot treffer te promoveren 5-1.Een dikke tegenvaller. Nog 25 minuten resteren ons voor 8 treffers. Gaat dat nog lukken? In de 22e en 25e minuut was het 2 maal Liede die het net vond. Eerst op aangeven van Romee en daarna koppend uit een corner van Roos, 7-1. Een volgende corner van Roos leverde de intikker van Romee op. Als in de 36e minuut een perfecte steekbal van Nika de 4e treffer van Liede betekende staan wij inmiddels op 9-1. Zal het dan toch nog? De dubbele cijfers kwamen na een actie van Lotte met een bal op Romee op het bord. Nog 7 minuten voor 3 doelpunten. Helaas, Roos was de enige die nog doel wist te treffen en daarmee de eindstand op 11-1 bepaalde. Het gevoel na deze wedstrijd was, ondanks dat wij niet als 1e zijn geeindigd, toch beter. Natuurlijk stelde de tegenstand weinig voor, maar ik zag in fases een soort hybride vorm van oude gemengd met nieuwe speelstijl ontstaan. Ik ben heel benieuwd hoe het ons volgende week in de 1e competitie wedstrijd tegen , oude bekende, De Blokkers zal vergaan.
Albert de Braaf.
